آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  عذر واهی برای تصدی خلافت ( حکمت شماره 181 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

[181] .قَالَ (علیه السلام): (1)  [وَا عَجَبَا أَنْ تَكُونَ الْخِلَافَةُ بِالصَّحَابَةِ وَ لَا تَكُونَ‏] وَا عَجَبَاهْ أَ تَكُونُ الْخِلَافَةُ بِالصَّحَابَةِ وَ الْقَرَابَةِ.
(2) [قال الرضي [رحمه الله تعالى‏] و روي له شعر [قريب من‏] في هذا المعنى [و هو]-
فإن كنت بالشورى ملكت أمورهم‏ فكيف بهذا و المشيرون غيب‏
و إن كنت بالقربى حججت خصيمهم‏ فغيرك أولى بالنبي و أقرب‏]

متن فارسی

امام (عليه السّلام) فرمود:(1)شگفتا! آیا خلافت پیمغبر  با صحابه بودن می شود ولی با صحابه و خویشاوندی نمی شود؟!

(2)از آن حصرت در این باره شعری نقل شده که خطاب به ابوبکر می فرماید:

اگر به وسیله شوری و رأی مردم مالک کارهای مردم شدی این چطور می شود درحالی که اصحاب مشورت(بنی هاشم) غائب بودند؟

و اگر با خویشاوندی رسول خدا  بر مخاصمه و مجادله کننده ها غلبه نمودی پس دیگری به پیغمبر نزدیکتر و سزاوارتر است.

قبلی بعدی