ستودن بيش از آنچه كه سزاوار است نوعى چاپلوسى ، و كمتر از آن ، درماندگى يا حسادت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  سخن امام در برابر مدح دیگران ( حکمت شماره 96 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

96.وَ قَالَ(عليه السلام ) وَ قَدْ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِي وَجْهِهِ:

  1. اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ.
  2. اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لَا يَعْلَمُونَ.

متن فارسی

هنگامى كه كسى او را روياروى مى ستود،چنين فرمود:

  1.  بار خدايا، تو از من به خودم داناترى و من خود را بهتر از ايشان مى شناسم.
  2. بار خدايا، مرا بهتر از آن دار كه اينان مى پندارند و گناهانى را كه اينان نمى دانند، براى من بيامرز.
قبلی بعدی