متن عربی

141- و من خطبة له (علیه السلام) فی الاستسقاء و فیه تنبیه العباد وجوب استغاثة رحمة اللّه إذا حبس عنهم رحمة المطر:
أَلَا وَ إِنَّ الْأَرْضَ الَّتِی تُقِلُّکمْ وَ السَّمَاءَ الَّتِی تُظِلُّکمْ مُطِیعَتَانِ لِرَبِّکمْ وَ مَا أَصْبَحَتَا تَجُودَانِ لَکمْ بِبَرَکتِهِمَا تَوَجُّعاً لَکمْ وَ لَا زُلْفَةً إِلَیکمْ وَ لَا لِخَیرٍ تَرْجُوَانِهِ مِنْکمْ وَ لَکنْ أُمِرَتَا بِمَنَافِعِکمْ فَأَطَاعَتَا وَ أُقِیمَتَا عَلَی حُدُودِ مَصَالِحِکمْ فَقَامَتَا إِنَّ اللَّهَ یبْتَلِی عِبَادَهُ عِنْدَ الْأَعْمَالِ السَّیئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ وَ حَبْسِ الْبَرَکاتِ وَ إِغْلَاقِ خَزَائِنِ الْخَیرَاتِ لِیتُوبَ تَائِبٌ وَ یقْلِعَ مُقْلِعٌ وَ یتَذَکرَ مُتَذَکرٌ وَ یزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ وَ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ الِاسْتِغْفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ فَقَالَ سُبْحَانَهُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکمْ إِنَّهُ کانَ غَفَّاراً یرْسِلِ السَّماءَ عَلَیکمْ مِدْراراً وَ یمْدِدْکمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یجْعَلْ لَکمْ جَنَّاتٍ وَ یجْعَلْ لَکمْ أَنْهاراً فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَأً اسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ وَ اسْتَقَالَ خَطِیئَتَهُ وَ بَادَرَ مَنِیتَهُ اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَیک مِنْ تَحْتِ الْأَسْتَارِ وَ الْأَکنَانِ وَ بَعْدَ عَجِیجِ الْبَهَائِمِ وَ الْوِلْدَانِ رَاغِبِینَ فِی رَحْمَتِک وَ رَاجِینَ فَضْلَ نِعْمَتِک وَ خَائِفِینَ مِنْ عَذَابِک وَ نِقْمَتِک اللَّهُمَّ فَاسْقِنَا غَیثَک وَ لَا تَجْعَلْنَا مِنَ الْقَانِطِینَ وَ لَا تُهْلِکنَا بِالسِّنِینَ وَ لَا تُؤَاخِذْنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَیک نَشْکو إِلَیک مَا لَا یخْفَی عَلَیک حِینَ أَلْجَأَتْنَا الْمَضَایقُ الْوَعْرَةُ وَ أَجَاءَتْنَا الْمَقَاحِطُ الْمُجْدِبَةُ وَ أَعْیتْنَا الْمَطَالِبُ الْمُتَعَسِّرَةُ وَ تَلَاحَمَتْ عَلَینَا الْفِتَنُ الْمُسْتَصْعِبَةُ اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُک أَلَّا تَرُدَّنَا خَائِبِینَ وَ لَا تَقْلِبَنَا وَاجِمِینَ وَ لَا تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا وَ لَا تُقَایسَنَا بِأَعْمَالِنَا اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَینَا غَیثَک وَ بَرَکتَک وَ رِزْقَک وَ رَحْمَتَک وَ اسْقِنَا سُقْیا نَاقِعَةً مُرْوِیةً مُعْشِبَةً تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ وَ تُحْیی بِهَا مَا قَدْ مَاتَ نَافِعَةَ الْحَیا کثِیرَةَ الْمُجْتَنَی تُرْوِی بِهَا الْقِیعَانَ وَ تُسِیلُ الْبُطْنَانَ وَ تَسْتَوْرِقُ الْأَشْجَارَ وَ تُرْخِصُ الْأَسْعَارَ إِنَّک عَلَی مَا تَشَاءُ قَدِیرٌ.

متن فارسی

در طلب باران
خطبه ای است از امیرالمومنین علیه السلام، درباره طلب باران:

آگاه باشید و بدانید که همانا زمینی که شما را بر پشت خود حمل می کند و آسمانی که بر شما سایه می افکند، فرمانبردارانی هستند برای پروردگارتان، آنها به حال و کیفیتی در نیامده اند که به علت دلسوزی به حال شما یا برای احسان و نیکی به شما یا به امید خیری از شما، بخواهند یا بتوانند، جود و بخششی به شما بکنند، لیکن از طرف خدا به آنها برای سود رساندن به شما، فرمان داده شد، پس آن دو، فرمان بردند و برای تامین حدود منافع و مصالح شما به پا داشته شدند، و آنها به این امر قیام کردند.
 همانا خداوند، بندگان خود را، در آن هنگام که عمل زشتی مرتکب می شوند با کم شدن میوه ها و محصولات و باز داشتن برکات از آنها و بستن درهای خزینه های خیرات، آزمایش می کند تا آن کس که اهل توبه است، توبه کند و آن که قرار است از گناه دوری کند، از آن باز ایستد، و هر که پذیرنده پند است آن را بپذیرد و کسی که منع پذیر است (منع از گناه) آن منع را قبول کند و به راستی خدای سبحان، درخواست آمرزش را وسیله ای برای فراوانی روزی و موجبی برای مهربانی به مخلوقات خود، قرار داد و چنین گفت: استغفروا ربکم انه کان غفارا- یرسل السماء علیکم مدرارا و یمددکم باموال و بنین (از پروردگار خود، درخواست آمرزش کنید که بی گمان او بسیار آمرزنده است، بارانهای ریزنده و فراوان، از آسمان بر شما فرو می فرستد و با عطا کردن مال و فرزند، شما را یاری می کند.
(پس خداوند به کسی که به استقبال توبه رود و از خطای خویش درخواست بازگشت کند و بر مرگ پیشدستی نماید، رحم کند (یا رحمت خود را بفرستد) خداوندا، ما پس از شنیدن فریاد چهارپایان و ناله کودکان، از زیر پوششها و پناهگاهها، به سوی تو بیرون آمدیم، در حالی که خواهان رحمت تو و امیدوار به فزونی نعمت تو و ترسان از عذاب و دشمنی تو هستیم، بار خدایا، پس ما را از باران خود سیراب گردان و از ناامیدان درگاه خود قرارمان مده و با خشکسالی و قحطی هلاکمان مساز و به اعمالی که سفیهان و جاهلان ما مرتکب شدند، ما را مواخذه مکن، ای مهربانترین مهربانان.
 خداوندا ما به سوی تو بیرون آمده ایم، تا از چیزی که از تو پنهان نیست، به تو شکایت کنیم و این در حالی است که تنگناهای سخت، ما را مضطر ساخته و سالهای قحطی و خشکسالی، ما را پریشان کرده، و نیازمن دیها و خواسته های دشوار ما را عاجز نموده و فتنه های سخت پی درپی به ما رو آورده است، خداوندا، از تو درخواست می کنیم که ما را ناامید از درگاهت بازمگردانی و با اندوهی شدید که زبانمان را از سخن گفتن باز دارد ما را به خانه هایمان بازگشت ندهی و به گناهانمان، ما را مورد خطاب قرار ندهی و ما را با اعمالمان نسنجی (و مطابق کارهایی که مرتکب شده ایم با ما رفتار نفرمایی) خدایا، باران و برکت و روزی و رحمت خود را بر ما بیفشان و پخش کن و ما را به گونه ای سیراب ساز که سودمند و فرو نشاننده عطش و رویاننده گیاه باشد که به وسیله آن هر چه از گیاهان و درختان ما از میان رفته، دوباره برویانی و آنچه نابود شده، باز زنده گردانی، بارانی که نتیجه آن فراوانی سودمند و به دست آمدن گیاهان و میوه های وافری باشد، صحراهای خشک را با آن سیراب نمایی، در دره ها، سیل جاری گردد بر درختان برگ بروید و با ریزش آن، نرخها را پایین آوری، که همانا تو به انجام آنچه بخواهی توانایی.