متن عربی

 (148) (و من كلام له ( عليه السلام  ) (في ذكر أهل البصرة)

1. كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا يَرْجُو الْأَمْرَ لَهُ
2. وَ يَعْطِفُهُ عَلَيْهِ دُونَ صَاحِبِهِ
3. لَا يَمُتَّانِ إِلَى اللَّهِ بِحَبْلٍ
4. وَ لَا يَمُدَّانِ إِلَيْهِ بِسَبَبٍ
5. كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا حَامِلُ ضَبٍّ لِصَاحِبِهِ
6. وَ عَمَّا قَلِيلٍ يَكْشِفُ قِنَاعَهُ بِهِ
7. وَ اللَّهِ لَئِنْ أَصَابُوا الَّذِي يُرِيدُونَ لَيَنْتَزِعَنَّ هَذَا نَفْسَ هَذَا وَ لَيَأْتِيَنَّ هَذَا عَلَى هَذَا
8. قَدْ قَامَتِ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ
9. فَأَيْنَ الْمُحْتَسِبُونَ
10. قَدْ سُنَّتْ لَهُمُ السُّنَنُ
11. وَ قُدِّمَ لَهُمُ الْخَبَرُ
12. وَ لِكُلِّ ضَلَّةٍ عِلَّةٌ
13. وَ لِكُلِّ نَاكِثٍ شُبْهَةٌ
14. وَ اللَّهِ لَا أَكُونُ كَمُسْتَمِعِ اللَّدْمِ
15. يَسْمَعُ النَّاعِيَ وَ يَحْضُرُ الْبَاكِيَ.

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام) در باره مردم بصره

1. هر يك از آن دو فرمانروايى را براى خود اميد مى دارد، نه براى دوستش،
2. و آن را به جانب خود مى گرداند.
3. اين دو ميان خود و خدا راهى نگشوده اند
4. و پيوندى برقرار نكرده اند.
5. هر يك كينه آن ديگر را در دل مى پروراند
6. و بزودى نقاب از چهره هايشان برخواهند گرفت.
7. به خدا سوگند، اگر به آنچه مى خواهند دست يابند، هر يك جان آن ديگر را بگيرد و تباه و نابودش سازد.
8. ستم پيشگان برخاسته اند،
9. كجايند آنهايى كه تنها براى پاداش خداوندى مجاهدت مى كنند
10. كه راههاى رستگارى پيش پايشان گشاده است
11. و پيش از اين به آنان خبر داده اند.
12. براى هر گمراه شدن، سببى و بهانه اى است
13. و هر پيمان شكنى را شبهه اى است.
14. به خدا سوگند، كه من آن كسى نيستم كه بانگ بر سر و سينه زدن عزاداران
15. و آواز خبردهندگان از مرگ را بشنود و سپس بر سر گريندگان حاضر آيد و، در آنها ننگريسته، بگذرد.