متن عربی
190.وَ مِنْ خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ یَحْمَدُ اللّهَ وَ یُثْنِی عَلَى نَبِیَّهِ وَ یَعِظ بِالتَّقْوَى
حمد اللّه
- أَحْمَدُهُ شُکْراً لاِنْعامِهِ،
- وَ أَسْتَعِینُهُ عَلَى وَظَائِفِ حُقُوقِهِ.
- عَزِیزَ الْجُنْدِ عَظِیمَ الْمَجْدِ.
الثناء على النبی - وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ،
- دَعَا إِلَى طَاعَتِهِ،
- وَ قَاهَرَ أَعْدَاءَهُ جِهَاداً عَنْ دِینِهِ.
- لا یَثْنِیهِ عَنْ ذَلِکَ اجْتِمَاعٌ عَلَى تَکْذِیبِهِ،
- وَ الِتمَاسٌ لاِطْفَاءِ نُورِهِ.
العظة بالتقوى - فَاعْتَصِمُوا بِتَقْوَى اللّهِ،
- فَإِنَّ لَهَا حَبْلاً وَثِیقاً عُرْوَتُهُ،
- وَ مَعْقِلاً مَنِیعاً ذِرْوَتُهُ.
- وَ بَادِرُوا الْمَوْتَ وَ غَمَرَاتِهِ.
- وَ امْهَدُوا لَهُ قَبْلَ حُلُولِهِ،
- وَ أَعِدُّوا لَهُ قَبْلَ نُزُولِهِ.
- فإِنَّ الْغَایَةَ الْقِیَامَةُ.
- وَ کَفَى بِذَلِکَ وَاعِظاً لِمَنْ عَقَلَ،
- وَ مُعْتَبَراً لِمَنْ جَهِلَ!
- وَ قَبْلَ بُلُوغِ الْغَایَةِ مَا تَعْلَمُونَ مِنْ ضِیقِ الْاَرْمَاسِ،
- وَ شِدَّةِ الْاِبْلَاسِ، وَ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ،
- وَ رَوْعَاتِ الْفَزَعِ، وَ اخْتِلَافِ الْاَضْلَاعِ،
- وَ اسْتِکَاکِ الْاَسْمَاعِ. وَ ظُلْمَةِ اللَّحْدِ، وَ خِیفَةِ الْوَعْدِ.
- وَ غَمِّ الضَّرِیحِ، وَرَدْمِ الصَّفِیحِ.
- فَاللّهَ اللّهَ عِبَادَ اللّهِ!
- فَإِنَّ الدُّنْیَا مَاضِیَةٌ بِکُمْ عَلَى سَنَنٍ،
- وَ أَنْتُمْ وَ السَّاعَةُ فِی قَرَنٍ.
- وَ کَأَنَّهَا قَدْ جَاءَتْ بِأَشْرَاطِهَا،
- وَ أَزِفَتْ بِأَفْرَاطِهَا، وَ وَقَفَتْ بِکُمْ عَلَى صِرَاطِهَا.
- وَ کَأَنَّها قَدْ أَشْرَفَتْ بِزَلازِلِها، وَ أَنَاخَتْ بِکَلاکِلِهَا،
- وَ انْصَرَمَتِ الدُّنْیَا بِأَهْلِهَا، وَ أَخْرَجَتْهُمْ مِنْ حِضْنِهَا،
- فَکَانَتْ کَیَوْمٍ مَضَى، أَوْ شَهْرٍ انْقَضَى،
- وَ صَارَ جَدِیدُهَا رَثّاً، وَ سَمِینُهَا غَثّاً.
- فی مَوْقِفٍ ضَنْکِ الْمَقَامِ،
- وَ أُمُورٍ مُشْتَبِهَةٍ عِظَامٍ،
- وَ نَارٍ شَدِیدٍ کَلَبُهَا، عَالٍ لَجَبُهَا،
- سَاطِعٍ لَهَبُهَا، مُتَغَیِّظٍ زَفِیرُهَا،
- مُتَأَجِّجٍ سَعِیرُهَا، بَعِیدٍ خُمُودُهَا،
- ذَاکٍ وُقُودُهَا، مَخُوفٍ وَعِیدُهَا،
- عَمٍ قَرَارُهَا، مُظْلِمَةٍ أَقْطَارُهَا،
- حَامِیَةٍ قُدُورُهَا، فَظِیعَةٍ أُمُورُهَا.
- «وَسِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً»
- قَدْ أُمِنَ الْعَذَابُ، وَ انْقَطَعَ الْعِتَابُ.
- وَزُحْزِحُوا عَنِ النَّارِ.
- وَ اطْمَأَنَّتْ بِهِمُ الدَّارُ،
- وَ رَضُوا الْمَثْوَى وَ الْقَرَارَ.
- الَّذِینَ کَانَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا زَاکِیَةً،
- وَ أَعْیُنُهُمْ بَاکِیَةً.
- وَ کانَ لَیْلُهُمْ فِی دُنْیَاهُمْ نَهَاراً، تَخَشُّعاً وَ اسْتِغْفَاراً؛
- وَ کَانَ نَهَارُهُمْ لَیْلاً، تَوَحُّشاً وَ انْقِطَاعاً.
- فَجَعَلَ اللَّهُ لَهُمُ الْجَنَّةَ مَآباً وَ الْجَزَاءَ ثَوَاباً
- وَ كانُوا أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها
- فِي مُلْكٍ دَائِمٍ وَ نَعِيمٍ قَائِم
- ف َارْعَوْا عِبَادَ اللّهِ مَا بِرِعَایَتِهِ یَفُوزُ فَائِزُکُمْ.
- وَ بِإِضَاعَتِهِ یَخْسَرُ مُبْطِلُکُمْ.
- وَ بَادِرُوا آجَالَکُمْ بِأَعْمَالِکُمْ؛
- فَإِنَّکُمْ مُرْتَهَنُونَ بِما أَسْلَفْتُمْ،
- وَ مَدِینُونَ بِمَا قَدَّمْتُمْ.
- وَ کَأَنْ قَدْ نَزَلَ بِکُمُ الَمَخُوفُ.
- فَلا رَجْعَةً تَنَالُونَ، وَ لا عَثْرَةً تُقَالُونَ.
- اسْتَعْمَلَنَا اللّهُ وَ إِیَّاکُمْ بِطَاعَتِهِ وَ طَاعَةِ رَسُولِهِ،
- وَ عَفَاعَنَّا وَ عَنْکُمْ بِفَضْلِ رَحْمَتِهِ.
- إلْزَمُوا الْاَرْضَ، وَاصْبِرُوا عَلَى الْبَلَاءِ.
- وَلاَتُحَرِّکُوا بِأَیْدِیکُمْ وَ سُیُوفِکُمْ فی هَوَى أَلْسِنَتِکُمْ،
- وَ لا تَسْتَعْجِلُوا بِما لَمْ یُعَجِّلْهُ اللّهُ لَکُمْ.
- فَإِنَّهُ مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَى فِرَاشِهِ
- وَ هُوَ عَلَى مَعْرِفَةِ حَقِّ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ، مَاتَ شَهِیداً،
- وَ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللّهِ، وَ اسْتَوْجَبَ ثَوَابَ مَا نَوَى مِنْ صَالِحِ عَمَلِهِ،
- وَ قَامَتِ النِّیَّةُ مَقَامَ إِصْلَاتِهِ لِسَیْفِهِ؛ فاِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ مُدَّةً وَ أَجَلاً.
متن فارسی
190.از خطبه های آن حضرت درباره حمد خدا و ستایش پیامبر (صلی الله علیه و آله) و سفارش به رعایت تقوا و پرهیزکارى
حمد و ثناى خداوند
- خداوند را به پاس نعمت هایش ستایش مى کنم
- و براى اداى حقوق و اطاعت فرمان هایش از او یارى مى طلبم،
- خداوندى که سپاهش شکست ناپذیر و مجد و عظمتش بزرگ است.
ویژگى هاى پیامبر (صلی الله علیه و آله) - گواهى مى دهم که محمّد (صلی الله علیه و آله) بنده و فرستاده اوست.
- انسان ها را به اطاعت پروردگار دعوت کرد
- و با دشمنان خدا از طریق جهاد براى دین حق، پیکار کرد و پیروز شد.
- هرگز هماهنگى و اتّحاد دشمنانش در تکذیب وى
- و تصمیم بر خاموش کردن نورش او را از مسیر خود بازنداشت.
تقوا و یاد مرگ - به رشته تقوا چنگ زنید،
- زیرا رشته اى است با دستاویزهاى محکم و پناهگاهى است
- که قله آن بلند و اطمینان بخش است،
- (با اعمال صالح) به استقبال مرگ و سختى هایش بروید،
- و پیش از فرارسیدنش آماده آن شوید
- و هرگونه وسیله نجات را قبل از نزول مرگ فراهم سازید،
- زیرا پایان کار همه قیامت است،
- و مرگ براى اندرز خردمندان کفایت مى کند
- و وسیله عبرتى براى جاهلان است
- و پیش از فرارسیدن قیامت، مشکلاتى است که مى دانید،از جمله تنگى قبرها،
- شدت غم و اندوه، ترس از حوادث قیامت،
- بیم ووحشت پى درپى، درهم فرو رفتن استخوان ها (بر اثر فشار قبر)،
- کر شدن گوش ها، تاریکى لحد، ترس از وعده عذاب،
- غم و اندوه تنگناى گور و پوشانده شدن آن از سنگ ها (و سرانجام، خفتن در زیر خروارها سنگ و خاک!).
- از خدا بترسید، از خدا بترسید اى بندگان خدا!
- (و بدانید) که دنیا شما را به همان راه مى برد (همان راهى که دیگران را برد و سرنوشتى چون سرنوشت آن ها دارید)
- شما و قیامت را با یک رشته بسته اند (و کاملا به یکدیگر نزدیک هستید)
- گویى نشانه هاى آن فرارسیده
- و علائم آن نزدیک شده و شما را در مسیر خود قرار داده است.
- گویا زلزله هایش در شرف وقوع است و مانند شتر سینه بر زمین نهاده است.
- دنیا از اهلش بریده و آن ها را از آغوش گرم خویش خارج ساخته است؛
- زندگى (براى آن هایى که رفتند) همچون روزى بود که گذشت یا ماهى که سپرى شد؛
- تازه هایش کهنه و فربه هایش لاغر شده اند.
- سرنوشت گنهکاران: (سپس هنگامى که مردم به عرصه محشر مى آیند گنهکاران در برابر صحنه وحشتناکى قرار مى گیرند)، در جایگاهى تنگ،
- در میان مشکلاتى بزرگ
- و آتشى پرسوز که فریادش بلند و زبانه هایش آشکار،
- غرّش آن پرهیجان، شعله هایش فروزان،
- خاموشى اش دور از انتظار، آتش گیره اش شعله ور،
- تهدیدش مخوف، قرارگاهش (بر اثر دودهاى متراکم) تاریک،
- جوانبش تیره و ظلمانى،
- دیگ هایش جوشان و امورش سخت و وحشتناک است.
- پاداش پرهیزکاران: پرهیزکاران گروه گروه به سوى بهشت برده مى شوند
- در حالى که از کیفر عذاب، ایمن و از سرزنش ها آسوده
- و از آتش برکنارند؛
- در خانه هایى امن و مطمئن قرار مى گیرند
- و از آن جایگاه، بسیار خشنودند؛
- همان ها که در دنیا اعمالشان پاک،
- چشمانشان (از خوف خدا) گریان،
- شب هایشان در دنیا بر اثر خشوع واستغفار
- همچون روز و روزهایشان از خوف پروردگار و توجّه به او همچون شب بوده است.
- به همین دلیل خداوند بهشت را منزلگاه آن ها و پاداش (عظیم) را ثوابشان قرار داد.
- (آرى) آن ها سزاوار این نعمت و شایسته آن بودند.
- (سرانجام) در سرایى دائم و در میان نعمت هاى پایدار اقامت مى گزینند.
- آمادگى براى سفر آخرت: اى بندگان خدا! مراقب چیزى باشید که پیروزمندان با رعایتش به پیروزى مى رسند،
- و بدکاران با ضایع ساختنش به زیان و خسران گرفتار مى شوند.
- با اعمال صالح بر مرگ خود پیشى بگیرید،
- زیرا شما در گرو کارهایى هستید که از پیش فرستاده اید.
- و به سبب اعمالى که در گذشته انجام داده اید جزا داده مى شوید.
- گویى مرگ وحشتناک به سراغ شما آمده؛
- نه دسترسى به بازگشت دارید و نه از هیچ لغزشى توان پوزش خواستن.
- خداوند ما و شما را در راه اطاعت خود و پیامبرش موفق دارد
- و از ما و شما به فضل و رحمتش درگذرد.
- قیام نابهنگام: بر جاى خود باشید (و بدون اجازه دست به نبرد نزنید). در برابر مشکلات و بلاها شکیبا باشید،
- دست ها و شمشیرهاى خود را در راه هواى نفس و آنچه بر زبانتان جارى مى شود به کار نگیرید
- و براى آنچه خداوند تعجیل آن را لازم ندانسته شتاب نکنید،
- زیرا آن کس از شما که در بستر خویش بمیرد
- ولى معرفت پروردگار خود و رسول او و اهل بیتش را به طور شایسته داشته باشد، شهید از دنیا رفته است،
- پاداش او بر خداست و ثواب اعمال صالحى را که قصد آن را داشته، مى برد
- و نیّتش جاى ضربات شمشیرش را مى گیرد. (بدانید) هر کارى وقتى دارد و سرآمدى.
