متن عربی

190.وَ مِنْ خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ یَحْمَدُ اللّهَ وَ یُثْنِی عَلَى نَبِیَّهِ وَ یَعِظ بِالتَّقْوَى

حمد اللّه

أَحْمَدُهُ شُکْراً لاِنْعامِهِ،
وَ أَسْتَعِینُهُ عَلَى وَظَائِفِ حُقُوقِهِ.
عَزِیزَ الْجُنْدِ عَظِیمَ الْمَجْدِ.
الثناء على النبی
وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ،
دَعَا إِلَى طَاعَتِهِ،
وَ قَاهَرَ أَعْدَاءَهُ جِهَاداً عَنْ دِینِهِ.
لا یَثْنِیهِ عَنْ ذَلِکَ اجْتِمَاعٌ عَلَى تَکْذِیبِهِ،
وَ الِتمَاسٌ لاِطْفَاءِ نُورِهِ.
العظة بالتقوى
فَاعْتَصِمُوا بِتَقْوَى اللّهِ،
فَإِنَّ لَهَا حَبْلاً وَثِیقاً عُرْوَتُهُ،
وَ مَعْقِلاً مَنِیعاً ذِرْوَتُهُ.
وَ بَادِرُوا الْمَوْتَ وَ غَمَرَاتِهِ.
وَ امْهَدُوا لَهُ قَبْلَ حُلُولِهِ،
وَ أَعِدُّوا لَهُ قَبْلَ نُزُولِهِ.
فإِنَّ الْغَایَةَ الْقِیَامَةُ.
وَ کَفَى بِذَلِکَ وَاعِظاً لِمَنْ عَقَلَ،
وَ مُعْتَبَراً لِمَنْ جَهِلَ!
وَ قَبْلَ بُلُوغِ الْغَایَةِ مَا تَعْلَمُونَ مِنْ ضِیقِ الْاَرْمَاسِ،
وَ شِدَّةِ الْاِبْلَاسِ، وَ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ،
وَ رَوْعَاتِ الْفَزَعِ، وَ اخْتِلَافِ الْاَضْلَاعِ،
وَ اسْتِکَاکِ الْاَسْمَاعِ. وَ ظُلْمَةِ اللَّحْدِ، وَ خِیفَةِ الْوَعْدِ.
وَ غَمِّ الضَّرِیحِ، وَرَدْمِ الصَّفِیحِ.
فَاللّهَ اللّهَ عِبَادَ اللّهِ!
فَإِنَّ الدُّنْیَا مَاضِیَةٌ بِکُمْ عَلَى سَنَنٍ،
وَ أَنْتُمْ وَ السَّاعَةُ فِی قَرَنٍ.
وَ کَأَنَّهَا قَدْ جَاءَتْ بِأَشْرَاطِهَا،
وَ أَزِفَتْ بِأَفْرَاطِهَا، وَ وَقَفَتْ بِکُمْ عَلَى صِرَاطِهَا.
وَ کَأَنَّها قَدْ أَشْرَفَتْ بِزَلازِلِها، وَ أَنَاخَتْ بِکَلاکِلِهَا،
وَ انْصَرَمَتِ الدُّنْیَا بِأَهْلِهَا، وَ أَخْرَجَتْهُمْ مِنْ حِضْنِهَا،
فَکَانَتْ کَیَوْمٍ مَضَى، أَوْ شَهْرٍ انْقَضَى،
وَ صَارَ جَدِیدُهَا رَثّاً، وَ سَمِینُهَا غَثّاً.
فی مَوْقِفٍ ضَنْکِ الْمَقَامِ،
وَ أُمُورٍ مُشْتَبِهَةٍ عِظَامٍ،
وَ نَارٍ شَدِیدٍ کَلَبُهَا، عَالٍ لَجَبُهَا،
سَاطِعٍ لَهَبُهَا، مُتَغَیِّظٍ زَفِیرُهَا،
مُتَأَجِّجٍ سَعِیرُهَا، بَعِیدٍ خُمُودُهَا،
ذَاکٍ وُقُودُهَا، مَخُوفٍ وَعِیدُهَا،
عَمٍ قَرَارُهَا، مُظْلِمَةٍ أَقْطَارُهَا،
حَامِیَةٍ قُدُورُهَا، فَظِیعَةٍ أُمُورُهَا.
«وَسِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً»
قَدْ أُمِنَ الْعَذَابُ، وَ انْقَطَعَ الْعِتَابُ.
وَزُحْزِحُوا عَنِ النَّارِ.
وَ اطْمَأَنَّتْ بِهِمُ الدَّارُ،
وَ رَضُوا الْمَثْوَى وَ الْقَرَارَ.
الَّذِینَ کَانَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا زَاکِیَةً،
وَ أَعْیُنُهُمْ بَاکِیَةً.
وَ کانَ لَیْلُهُمْ فِی دُنْیَاهُمْ نَهَاراً، تَخَشُّعاً وَ اسْتِغْفَاراً؛
وَ کَانَ نَهَارُهُمْ لَیْلاً، تَوَحُّشاً وَ انْقِطَاعاً.
فَجَعَلَ اللَّهُ لَهُمُ الْجَنَّةَ مَآباً وَ الْجَزَاءَ ثَوَاباً
وَ كانُوا أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها
فِي مُلْكٍ دَائِمٍ وَ نَعِيمٍ قَائِم‏
ف َارْعَوْا عِبَادَ اللّهِ مَا بِرِعَایَتِهِ یَفُوزُ فَائِزُکُمْ.
وَ بِإِضَاعَتِهِ یَخْسَرُ مُبْطِلُکُمْ.
وَ بَادِرُوا آجَالَکُمْ بِأَعْمَالِکُمْ؛
فَإِنَّکُمْ مُرْتَهَنُونَ بِما أَسْلَفْتُمْ،
وَ مَدِینُونَ بِمَا قَدَّمْتُمْ.
وَ کَأَنْ قَدْ نَزَلَ بِکُمُ الَمَخُوفُ.
فَلا رَجْعَةً تَنَالُونَ، وَ لا عَثْرَةً تُقَالُونَ.
اسْتَعْمَلَنَا اللّهُ وَ إِیَّاکُمْ بِطَاعَتِهِ وَ طَاعَةِ رَسُولِهِ،
وَ عَفَاعَنَّا وَ عَنْکُمْ بِفَضْلِ رَحْمَتِهِ.
إلْزَمُوا الْاَرْضَ، وَاصْبِرُوا عَلَى الْبَلَاءِ.
وَلاَتُحَرِّکُوا بِأَیْدِیکُمْ وَ سُیُوفِکُمْ فی هَوَى أَلْسِنَتِکُمْ،
وَ لا تَسْتَعْجِلُوا بِما لَمْ یُعَجِّلْهُ اللّهُ لَکُمْ.
فَإِنَّهُ مَنْ مَاتَ مِنْکُمْ عَلَى فِرَاشِهِ
وَ هُوَ عَلَى مَعْرِفَةِ حَقِّ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ، مَاتَ شَهِیداً،
وَ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللّهِ، وَ اسْتَوْجَبَ ثَوَابَ مَا نَوَى مِنْ صَالِحِ عَمَلِهِ،
وَ قَامَتِ النِّیَّةُ مَقَامَ إِصْلَاتِهِ لِسَیْفِهِ؛ فاِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ مُدَّةً وَ أَجَلاً.

متن فارسی

190.از خطبه های آن حضرت درباره حمد خدا و ستایش پیامبر (صلی الله علیه و آله) و سفارش به رعایت تقوا و پرهیزکارى

حمد و ثناى خداوند

خداوند را به پاس نعمت هایش ستایش مى کنم
و براى اداى حقوق و اطاعت فرمان هایش از او یارى مى طلبم،
خداوندى که سپاهش شکست ناپذیر و مجد و عظمتش بزرگ است.
ویژگى هاى پیامبر (صلی الله علیه و آله)
گواهى مى دهم که محمّد (صلی الله علیه و آله) بنده و فرستاده اوست.
انسان ها را به اطاعت پروردگار دعوت کرد
و با دشمنان خدا از طریق جهاد براى دین حق، پیکار کرد و پیروز شد.
هرگز هماهنگى و اتّحاد دشمنانش در تکذیب وى
و تصمیم بر خاموش کردن نورش او را از مسیر خود بازنداشت.
تقوا و یاد مرگ
به رشته تقوا چنگ زنید،
زیرا رشته اى است با دستاویزهاى محکم و پناهگاهى است
که قله آن بلند و اطمینان بخش است،
(با اعمال صالح) به استقبال مرگ و سختى هایش بروید،
و پیش از فرارسیدنش آماده آن شوید
و هرگونه وسیله نجات را قبل از نزول مرگ فراهم سازید،
زیرا پایان کار همه قیامت است،
و مرگ براى اندرز خردمندان کفایت مى کند
و وسیله عبرتى براى جاهلان است
و پیش از فرارسیدن قیامت، مشکلاتى است که مى دانید،از جمله تنگى قبرها،
شدت غم و اندوه، ترس از حوادث قیامت،
بیم ووحشت پى درپى، درهم فرو رفتن استخوان ها (بر اثر فشار قبر)،
کر شدن گوش ها، تاریکى لحد، ترس از وعده عذاب،
غم و اندوه تنگناى گور و پوشانده شدن آن از سنگ ها (و سرانجام، خفتن در زیر خروارها سنگ و خاک!).
از خدا بترسید، از خدا بترسید اى بندگان خدا!
(و بدانید) که دنیا شما را به همان راه مى برد (همان راهى که دیگران را برد و سرنوشتى چون سرنوشت آن ها دارید)
شما و قیامت را با یک رشته بسته اند (و کاملا به یکدیگر نزدیک هستید)
گویى نشانه هاى آن فرارسیده
و علائم آن نزدیک شده و شما را در مسیر خود قرار داده است.
گویا زلزله هایش در شرف وقوع است و مانند شتر سینه بر زمین نهاده است.
دنیا از اهلش بریده و آن ها را از آغوش گرم خویش خارج ساخته است؛
زندگى (براى آن هایى که رفتند) همچون روزى بود که گذشت یا ماهى که سپرى شد؛
تازه هایش کهنه و فربه هایش لاغر شده اند.
سرنوشت گنهکاران: (سپس هنگامى که مردم به عرصه محشر مى آیند گنهکاران در برابر صحنه وحشتناکى قرار مى گیرند)، در جایگاهى تنگ،
در میان مشکلاتى بزرگ
و آتشى پرسوز که فریادش بلند و زبانه هایش آشکار،
غرّش آن پرهیجان، شعله هایش فروزان،
خاموشى اش دور از انتظار، آتش گیره اش شعله ور،
تهدیدش مخوف، قرارگاهش (بر اثر دودهاى متراکم) تاریک،
جوانبش تیره و ظلمانى،
دیگ هایش جوشان و امورش سخت و وحشتناک است.
پاداش پرهیزکاران: پرهیزکاران گروه گروه به سوى بهشت برده مى شوند
در حالى که از کیفر عذاب، ایمن و از سرزنش ها آسوده
و از آتش برکنارند؛
در خانه هایى امن و مطمئن قرار مى گیرند
و از آن جایگاه، بسیار خشنودند؛
همان ها که در دنیا اعمالشان پاک،
چشمانشان (از خوف خدا) گریان،
شب هایشان در دنیا بر اثر خشوع واستغفار
همچون روز و روزهایشان از خوف پروردگار و توجّه به او همچون شب بوده است.
به همین دلیل خداوند بهشت را منزلگاه آن ها و پاداش (عظیم) را ثوابشان قرار داد.
(آرى) آن ها سزاوار این نعمت و شایسته آن بودند.
(سرانجام) در سرایى دائم و در میان نعمت هاى پایدار اقامت مى گزینند.
آمادگى براى سفر آخرت: اى بندگان خدا! مراقب چیزى باشید که پیروزمندان با رعایتش به پیروزى مى رسند،
و بدکاران با ضایع ساختنش به زیان و خسران گرفتار مى شوند.
با اعمال صالح بر مرگ خود پیشى بگیرید،
زیرا شما در گرو کارهایى هستید که از پیش فرستاده اید.
و به سبب اعمالى که در گذشته انجام داده اید جزا داده مى شوید.
گویى مرگ وحشتناک به سراغ شما آمده؛
نه دسترسى به بازگشت دارید و نه از هیچ لغزشى توان پوزش خواستن.
خداوند ما و شما را در راه اطاعت خود و پیامبرش موفق دارد
و از ما و شما به فضل و رحمتش درگذرد.
قیام نابهنگام: بر جاى خود باشید (و بدون اجازه دست به نبرد نزنید). در برابر مشکلات و بلاها شکیبا باشید،
دست ها و شمشیرهاى خود را در راه هواى نفس و آنچه بر زبانتان جارى مى شود به کار نگیرید
و براى آنچه خداوند تعجیل آن را لازم ندانسته شتاب نکنید،
زیرا آن کس از شما که در بستر خویش بمیرد
ولى معرفت پروردگار خود و رسول او و اهل بیتش را به طور شایسته داشته باشد، شهید از دنیا رفته است،
پاداش او بر خداست و ثواب اعمال صالحى را که قصد آن را داشته، مى برد
و نیّتش جاى ضربات شمشیرش را مى گیرد. (بدانید) هر کارى وقتى دارد و سرآمدى.

قبلی [1] بعدی [2]