خانه > توصیه به یاران ( خطبه شماره 199 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
199.وَ مِنَ الْکَلَام لَه علیه السلام کَانَ یُوْصِی بِهِ أَصْحَابَهُ
- تَعَاهَدُوا أَمْرَ الصَّلاَةِ، وَ حَافِظُوا عَلَیْهَا،
- وَ اسْتَکْثِرُوا مِنْهَا، وَ تَقَرَّبُوا بِهَا،
- فَإِنَّها «کَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنینَ کِتَاباً مَوْقُوتاً».
- أَلا تَسْمَعُونَ إِلَى جَوَابِ أَهْلِ النَّارِ حِینَ سُئِلُوا: «مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَر؟
- قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ».
- وَ إِنَّهَا لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَقِ،
- وَ تُطْلِقُهَا إِطْلاَقَ الرِّبَقِ،
- وَ شَبَّهَهَا رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه و آله) بِالْحَمَّةِ تَکُونُ عَلَى بَابِ الرَّجُلِ،
- فَهُوَ یَغْتَسِلُ مِنْهَا فِی الْیَوْمِ و اللَّیْلَةِ خَمْسَ مَرَّاتٍ،
- فَمَا عَسَى أَنْ یَبْقَى عَلَیْهِ مِنَ الدَّرَنِ؟
- وَ قَدْ عَرَفَ حَقَّهَا رِجَالٌ مِنَ الْمُؤْمِنیِنَ الَّذِینَ لا تَشْغَلُهُمْ عَنْهَا زِینَةُ مَتَاعٍ،
- وَ لا قُرَّةُ عَیْنٍ منْ وَلَدٍ وَ لا مَالٍ.
- یَقُولُ اللّهُ سُبْحَانَهُ: «رِجَالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللّهِ وَ إِقَامِ الصَّلاَةِ وَ إِیتَاءِ الزَّکاةِ».
- وَ کَانَ رَسُولُ اللّهِ(صلی الله علیه و آله و سلم)نَصِباً بِالصَّلَاةِ بَعْدَ التَّبْشِیرِ لَهُ بِالْجَنَّةِ،
- لِقَوْلِ اللّهِ سُبْحَانَهُ: «وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْهَا»،
- فَکَانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ وَ یَصْبِرُ عَلَیْهَا نَفْسَهُ.
اَلزَّکاةُ
- ثُمَّ إِنَّ الزَّکَاةَ جُعِلَتْ مَعَ الصَّلاَةِ قُرْبَاناً لِاَهْلِ الْاِسْلاَمِ،
- فَمَنْ أَعْطَاهَا طَیِّبَ النَّفْسِ بِها،
- فإِنَّها تُجْعَلُ لَهُ کَفَّارَةً، وَ مِنَ النَّارِ حِجَازاً وَ وَقَایَةً.
- فَلا یُتْبِعَنَّهَا أَحَدٌ نَفْسَهُ، وَ لا یُکْثِرَنَّ عَلَیْهَا لَهَفَهُ.
- فَإِنَّ مَنْ أَعْطَاهَا غَیْرَ طَیِّبِ النّفْسِ بِهَا، یَرْجُو بِهَا مَا هُوَ أَفْضَلُ مِنْهَا، فَهُوَ جَاهِلٌ بِالسُّنَّةِ،
- مَغْبُونُ الْاَجْرِ، ضَالُّ الْعَمَلِ، طَوِیلُ النَّدَمِ.
اَلامَانَةُ
- ثُمَّ أَدَاءَ الْاَمَانَةِ، فَقَدْ خَابَ مَنْ لَیْسَ مِنْ أَهْلِهَا.
- إِنَّهَا عُرِضَتْ عَلَى السَّمَاوَاتِ الْمَبْنِیَّةِ، وَ الْاَرَضِینَ المَدْحُوَّةِ،
- وَ الْجِبَالِ ذَاتِ الطُّولِ الْمَنْصُوبَةِ فَلا أْطْوَلَ وَ لا أَعْرَضَ،
- وَ لا أَعْلَى وَ لا أَعْظَمَ مِنْهَا.
- وَ لَوِ امْتَنَعَ شَيْءٌ بِطُولٍ أَوْ عَرْضٍ أَوْ قُوَّةٍ أَوْ عِزٍّ لاَعْنَ؛
- وَ لکِنْ أَشْفَقْنَ مِنَ الْعُقُوبَةِ،
- وَ عَقَلْنَ مَا جَهِلَ مَنْ هُوَ أضْعَفُ مِنْهُنَّ،وَ هُوَ الْاِنْسَانُ،
- «إِنَّهُ کَانَ ظَلُوماً جَهُولاً».
عِلْمُ اللّهِ تَعَالَى
- إِنَّ اللّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى لا یَخْفَى عَلَیْهِ مَا الْعِبادُ مُقْتَرِفُونَ فِی لَیْلِهِمْ وَ نَهَارِهِمْ.
- لَطُفَ بِهِ خُبْراً؛ وَ أَحَاطَ بِهِ عِلْماً،
- أَعْضَاؤُکُمْ شُهُودُهُ، وَ جَوَارِحُکُمْ جُنُودُهُ،
- وَ ضَمَائِرُکُمْ عُیُونُهُ، وَ خَلَوَاتُکُمْ عِیَانُهُ.
متن فارسی
199.از سخنان آن حضرت است توصیه به یارانش
- نماز و آثار آن: برنامه نماز را به خوبى مراقبت کنید و در محافظت از آن بکوشید.
- بسیار نماز بخوانید و به وسیله آن به خدا تقرّب جویید،
- زیرا «نماز به عنوان فریضه واجب (در اوقات مختلف شب و روز) بر مؤمنان مقرر شده است».
- آیا پاسخ دوزخیان را در برابر این سؤال که «چه چیز شما را به دوزخ کشانید؟»نمى شنوید
- که مى گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم»؟
- (آرى) نماز گناهان را فرو مى ریزد، همچون فروریختن برگ از درختان (در فصل پاییز)
- و طناب هاى معاصى را از گردن ها مى گشاید.
- پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نماز را به چشمه آب گرمى تشبیه فرمود که بر در خانه انسان باشد
- و او هر شبانه روز پنج مرتبه خود را در آن شستشو دهد
- که بى شکّ چرک و آلودگى در بدنش باقى نخواهد ماند (نمازهاى پنج گانه نیز روح وقلب انسان را شستشو مى دهند و آثارى از گناه در آن باقى نمى گذارند).
- آن گروه از مؤمنان که زینت متاع دنیا و فرزندان و اموالى
- که مایه چشم روشنى است، آن ها را به خود مشغول نداشته است، حق نماز را خوب شناخته اند.
- خداوند سبحان درباره آن ها مى فرماید: «آن ها مردانى هستند که تجارت و بیع آنان را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و پرداختن زکات بازنمى دارد»
- و رسول خدا بعد از بشارت به بهشت، خویش را براى نماز به تعب و مشقّت مى انداخت،
- زیرا خداوند به او فرموده بود: «خانواده خویش را به نماز دعوت کن ودر برابر آن شکیبا باش» (زیرا نماز کلید ورود به بهشت است)،
- آن حضرت پى درپى اهل بیت خود را به نماز دعوت مى کرد و خود را به آن وادار مى فرمود (و در انجام آن اصرار وشکیبایى داشت).
اهمیت زکات
- سپس زکات، همراه نماز، وسیله تقرّب مسلمانان به خدا قرار داده شده است،
- کسى که زکات را با طیب خاطر عطا کند،
- کفّاره (گناهان) او قرار داده خواهد شد و مانع و حاجبى (از آتش دوزخ).
- بنابراین نباید هیچ کس درباره آنچه (در راه خدا) پرداخته دل مشغولى داشته باشد و براى اداى آنچه داده است تأسف بخورد،
- زیرا آن کس که بدون طیب خاطربه امید دریافت چیزى که برتر از آن است آن را بپردازد، در مورد سنّت پیامبر، جاهل بوده،
- از گرفتن پاداش مغبون شده و در عمل گمراه است و پشیمانى او طولانى خواهد بود.
حفظ و اداى امانت
- سپس (خداوند) اداى امانت (را بر عهده همگان گذاشته است)، آن کس که اهل آن نیست ناامید و ناکام خواهد شد.
- این امانت بر آسمان هاى برافراشته و زمین هاى گسترده
- و کوه هاى مرتفع که از آن ها طولانى تر و عریض تر
- و برتر و بزرگ تر پیدا نمى شود، عرضه شد (ولى آن ها قدرت تحمّل آن را نداشتند و آن را نپذیرفتند)
- و اگر بنا بود چیزى به سبب (غرور قدرت به دلیل) طول و عرض و قوتى که دارد از پذیرش امانت امتناع ورزد به یقین آسمان و زمین و کوه ها امتناع مى کردند؛
- ولى آن ها (نه به دلیل غرور، بلکه) از عقوبت الهى (به سبب عدم اداى حق آن) وحشت داشتند
- و آنچه را که موجودى ناتوان تر از آن ها ـ یعنى انسان ـ از آن بى خبر بود، درک کردند
- (آرى) انسان، ستمگر و نادان بود.
علم خداوند
- به یقین آنچه بندگان در شب و روز انجام مى دهند بر خداوند منزّه و متعال پوشیده نیست،
- به طور دقیق از اعمال آن ها آگاه است و با علم بى پایانش به آن ها احاطه دارد،
- اعضاى شما گواهان او، اندام شما سپاهیان او،
- و ضمیر و وجدانتان جاسوسان وى هستند، و خلوتگاه هاى شما در برابر او آشکار و عیان است!
قبلی بعدی
