متن عربی

29-  و من کتاب له ( عليه السلام ) إلى أهل البصرة :
وَ قَدْ کانَ مِنِ انْتِشَارِ حَبْلِکمْ وَ شِقَاقِکمْ مَا لَمْ تَغْبَوْا عَنْهُ فَعَفَوْتُ عَنْ مُجْرِمِکمْ وَ رَفَعْتُ السَّيفَ عَنْ مُدْبِرِکمْ وَ قَبِلْتُ مِنْ مُقْبِلِکمْ فَإِنْ خَطَتْ بِکمُ الْأُمُورُ الْمُرْدِيةُ وَ سَفَهُ الْآرَاءِ الْجَائِرَةِ إِلَى مُنَابَذَتِي وَ خِلَافِي فَهَا أَنَا ذَا قَدْ قَرَّبْتُ جِيادِي وَ رَحَلْتُ رِکابِي وَ لَئِنْ أَلْجَأْتُمُونِي إِلَى الْمَسِيرِ إِلَيکمْ لَأُوقِعَنَّ بِکمْ وَقْعَةً لَا يکونُ يوْمُ الْجَمَلِ إِلَيهَا إِلَّا کلَعْقَةِ لَاعِقٍ مَعَ أَنِّي عَارِفٌ لِذِي الطَّاعَةِ مِنْکمْ فَضْلَهُ وَ لِذِي النَّصِيحَةِ حَقَّهُ غَيرُ مُتَجَاوِزٍ مُتَّهَماً إِلَى بَرِي وَ لَا نَاکثاً إِلَى وَفِي .

متن فارسی

نامه اي است از آن حضرت (عليه السلام)  به اهل بصره :

شما به پراکندگي نيروها و خصومت با يکديگر جاهل نيستيد. پس من گنهکار شما را عفو کردم و شمشير را از آن کس که از جهاد رويگردان شده بود برداشتم و از آن کس که عذرخواهي کرده بود، عذرش را پذيرفتم. پس اگر امور تباه کننده و حماقت و تفکرات بي اساس، شما را به خطا انداخت و به مبارزه و مخالفت با من واداشت، اينک اسبان تازي خود را نزديک و شتران خود را مجهز ساخته ام. و اگر مرا به حرکت (حمله) به سوي خودتان وادار کرديد، همان ضربه را به شما وارد مي کنم که جنگ جمل در برابر آن، مانند ليسيدن بقيه غذا باشد. با اين حال من فضيلت هر کسي از شما را که مطيع ولي خويش است و حق شخصي را که خيرخواه و خيرانديش است ادا مي کنم و من هرگز جزم يک متهم را به انساني براي از جرم سرايت نمي دهم و گناه کسي را که نقض تعهد کرده است به حساب آن شخصي که وفا به عهد نموده است نمي آورم.