متن عربی
26 .و من عهد له (علیه السلام) إلى بعض عماله و قد بعثه على الصدقة
(1)[آمُرُهُ] أَمَرَهُ بِتَقْوَى اللَّهِ فِي سَرَائِرِ أَمْرِهِ وَ خَفِيَّاتِ عَمَلِهِ
(2) حَيْثُ لَا [شَاهِدَ] شَهِيدَ غَيْرُهُ وَ لَا وَكِيلَ دُونَهُ
(3)وَ [آمُرُهُ] أَمَرَهُ أَلَّا يَعْمَلَ بِشَيْءٍ مِنْ طَاعَةِ اللَّهِ فِيمَا ظَهَرَ فَيُخَالِفَ إِلَى غَيْرِهِ فِيمَا أَسَرَّ
(4)وَ مَنْ لَمْ يَخْتَلِفْ سِرُّهُ وَ عَلَانِيَتُهُ وَ فِعْلُهُ وَ مَقَالَتُهُ فَقَدْ أَدَّى الْأَمَانَةَ وَ أَخْلَصَ الْعِبَادَةَ
(5)وَ [آمُرُهُ] أَمَرَهُ أَلَّا يَجْبَهَهُمْ وَ لَا يَعْضَهَهُمْ وَ لَا يَرْغَبَ عَنْهُمْ تَفَضُّلًا بِالْإِمَارَةِ عَلَيْهِمْ
(6)فَإِنَّهُمُ الْإِخْوَانُ فِي الدِّينِ وَ الْأَعْوَانُ عَلَى اسْتِخْرَاجِ الْحُقُوقِ
(7) وَ إِنَّ لَكَ فِي هَذِهِ الصَّدَقَةِ نَصِيباً مَفْرُوضاً وَ حَقّاً مَعْلُوماً
(8)وَ شُرَكَاءَ أَهْلَ مَسْكَنَةٍ وَ ضُعَفَاءَ ذَوِي فَاقَةٍ
(9)وَ إِنَّا مُوَفُّوكَ حَقَّكَ فَوَفِّهِمْ حُقُوقَهُمْ
(10)وَ إِلَّا تَفْعَلْ فَإِنَّكَ مِنْ أَكْثَرِ النَّاسِ خُصُوماً يَوْمَ الْقِيَامَةِ
(11)وَ بُؤْسَى لِمَنْ خَصْمُهُ عِنْدَ اللَّهِ الْفُقَرَاءُ وَ الْمَسَاكِينُ وَ السَّائِلُونَ وَ الْمَدْفُوعُونَ وَ الْغَارِمُونَ وَ ابْنُ السَّبِيلِ
(12)وَ مَنِ اسْتَهَانَ بِالْأَمَانَةِ وَ رَتَعَ فِي الْخِيَانَةِ وَ لَمْ يُنَزِّهْ نَفْسَهُ وَ دِينَهُ عَنْهَا
(13)فَقَدْ أَحَلَّ بِنَفْسِهِ الذُّلَّ وَ الْخِزْيَ فِي الدُّنْيَا وَ هُوَ فِي الْآخِرَةِ أَذَلُّ وَ أَخْزَى
(14)وَ إِنَّ أَعْظَمَ الْخِيَانَةِ خِيَانَةُ الْأُمَّةِ وَ أَفْظَعَ الْغِشِّ غِشُّ الْأَئِمَّةِ وَ السَّلَامُ.
متن فارسی
از عهدها و فرمانهای آن حضرت است به بعض کارگزارانش که او را مأمور جمع صدقات نموده بود
(1)او را به تقوای الهی و ترس از خدا امر میکنم در امور پنهانی خود، و اعمال مخفی اش.
(2)در جایی که غیر او شاهدی نیست، و وکیلی جز او نمی باشد.
(3)و او را امر می کنم این طور نباشد که درظاهر چیزی از اطاعت خدا انجام داده و در باطن و پنهانی غیر ان را انجام دهد(منافق و خوش ظاهر و بد باطن نباشد).
(4)و کسی که پنهان و آشکار او، و عمل و گفتار او با هم مخالف و مختلف نباشد امانت الهی را ادا نموده و عبادت و بندگی را خالص کرده است.
(5)و او را امر میکنم که آنها(رعیت) را منع نکند و نرنجاند، و به آنها دروغ نگوید، و به خاطر فرمانروایی بر آنها به ایشان بی اعتنایی نکند.
(6)چون آنها برادران در دین و یاوران در بجا آوردن و اجرای حقوق می باشند.
(7)و تو را در این مال صدقه و زکات سهم ثابت و حق معلوم هست(تو بعنوان کارگر جمع زکات در آن حقی داری).
(8)و-ترا در این مال- شریکانی هست که اهل فقر و نیاز، و ناتوانانی دارای نیاز می باشند.
(9)و ما حق ترا از آن کاملاً می پردازیم پس تو نیز حقوق ایشانرا کاملا بپرداز.
(10)و اگر حقوق آنها را کاملاً نپردازی در روز قیامت دشمن تو از همه بیشتر خواهد بود.
(11)و بدا به حال کسی که دشمن او در پیشگاه خدا فقیران و نیازمندان و سائلان و محرومان و بدهکاران و درراه ماندگان باشند.
(12)و هرکس امانت را سبک شمارد، و در خیانت بچرد، و خود و دینش را از خیانت پاک و دور ندارد.
(13)پس به خودش در دنیا ذلت و خواری وارد نموده، و در آخرت ذلیلتر و خوارتر است.
(14)و بزرگترین خیانت، خیانت نمودن بر امت است، ودردناکترین دغل، دغلکاری پیشوایان است، والسلام.
قبلی بعدی