آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  به زیادبن ابیه ( نامه شماره 20 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

20. و من كتاب له (علیه السلام)  إلى زياد ابن أبيه و هو خليفة عامله عبد الله بن عباس على البصرة و عبد الله عامل أمير المؤمنين ‏ (علیه السلام) يومئذ عليها و على كور الأهواز و فارس و كرمان و غيرها

(1)وَ إِنِّي أُقْسِمُ بِاللَّهِ قَسَماً صَادِقاً لَئِنْ بَلَغَنِي أَنَّكَ خُنْتَ مِنْ فَيْ‏ءِ الْمُسْلِمِينَ شَيْئاً صَغِيراً أَوْ كَبِيراً

(2)لَأَشُدَّنَّ عَلَيْكَ شَدَّةً تَدَعُكَ قَلِيلَ الْوَفْرِ ثَقِيلَ الظَّهْرِ ضَئِيلَ الْأَمْرِ وَ السَّلَامُ‏.

 


متن فارسی

 از نامه های آن حضرت است به زیادبن ابیه(پسر پدرش: چون پدر زید معلوم نبود) که در بصره جانشین عبدالله ابن عبّاس بود، عبدالله هم در آن موقع فرماندار امیرالمؤمنین علیه السلام بود بر بصره و شهرهای اهواز و کرمان.

(1)من بخدا سوگند یاد می کنم، سوگند راست که اگر به من برسد که تو در غنیمت و بیت المال مسلمان خیانت کرده ای چیزی کوچک باشد یا بزرگ.

(2)چنان بر تو سخت می گیرم که تو را کم مال(بی چیز) و گران پشت و کم مایه و خوار میگذارد والسلام.

قبلی بعدی