اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  بهترين شاعر ( حکمت شماره 457 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

457-  وَ سُئِلَ مَنْ أَشْعَرُ الشُّعَرَاءِ فَقَالَ (عليه السلام):إِنَّ الْقَوْمَ لَمْ يجْرُوا فِي حَلْبَةٍ تُعْرَفُ الْغَايةُ عِنْدَ قَصَبَتِهَا فَإِنْ کانَ وَ لَا بُدَّ فَالْمَلِک الضِّلِّيلُ.

يريد إمرأ القيس.


متن فارسی

از اميرالمومنين (عليه السلام) درباره شاعرترين و بهترين شاعران پرسيده شد، فرمود: همانا گروه شاعران در ميدان شعر و شاعرى با يک روش و در يک راه، اسب نتاختند  تا معلوم شود که کداميک بر ديگران پيشى گرفته و زودتر به خط پايانى مسابقه رسيده است،  (هر يک از آنها در نوع خاصى از شعر، تبحر و تسلط داشته است) و اگر ناگزير بايد به اين پرسش، پاسخ داده شود پاسخ اين است که شاعرترين شاعران، فرمانرواى بسيار گمراه است.

شريف رضى گويد: مقصود اميرالمومنين (عليه السلام) از فرمانرواى بسيار گمراه، امرءالقيس مى باشد.

قبلی بعدی