اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  انفاق مال ( خطبه شماره 116 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

116.و من كلام له  (علیه السلام):يوبخ البخلاء بالمال و النفس‏

(1)فَلَا أَمْوَالَ بَذَلْتُمُوهَا لِلَّذِي رَزَقَهَا

(2)وَ لَا أَنْفُسَ خَاطَرْتُمْ بِهَا لِلَّذِي خَلَقَهَا

(3)تَكْرُمُونَ بِاللَّهِ عَلَى عِبَادِهِ وَ لَا تُكْرِمُونَ اللَّهَ فِي عِبَادِهِ

(4)فَاعْتَبِرُوا بِنُزُولِكُمْ مَنَازِلَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ

(5)وَ انْقِطَاعِكُمْ عَنْ أَوْصَلِ إِخْوَانِكُمْ‏.


متن فارسی

از سخنان آن بزرگوار است، درود خدا بر او باد

(1)نه اموال و ثروتها را بذل و بخشش نمودید بخاطر کسی که آنرا برای شما روزی نموده است.

(2)ونه نفسها را به خطر انداخته اید برای خدائی که آفریده است.

(3)بخاطر خدا و دین او در میان بندگانش گرامی و محترم شمرده می شوید ولی خدا را در میان بندگانش گرامی نمی دارید.

(4)پس عبرت بگیرید از این که نازل شده و منزل نموده اید در منازل کسانی که پیش از شما بودند.

(5)و بریده و جدا شده اید از مهربانترین و صله رحم کننده ترین برادران خود.

قبلی بعدی