شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  هنگامی که محمد بن ابی بکر را به مصر می فرستاد ( خطبه شماره 67 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

 (67) (و من كلام له ( عليه السلام  ) لما قلد محمد ابن أبي بكر مصر فملكت عليه و قتل

  1. وَ قَدْ أَرَدْتُ تَوْلِيَةَ مِصْرَ هَاشِمَ بْنَ عُتْبَةَ
  2. وَ لَوْ وَلَّيْتُهُ إِيَّاهَا لَمَا خَلَّى لَهُمُ الْعَرْصَةَ
  3. وَ لَا أَنْهَزَهُمُ الْفُرْصَةَ
  4. بِلَا ذَمٍّ لِمُحَمَّدِ ابْنِ أَبِي بَكْرٍ
  5. فَلَقَدْ كَانَ إِلَيَّ حَبِيباً
  6. وَ كَانَ لِي رَبِيباً

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام) هنگامى كه، محمد بن ابى بكر را فرمانرواى مصر نمود و بر او شوريدند و مصر را از كفش به در آوردند و خودش را كشتند، فرمود:

  1. من مى خواستم امارت مصر را به هاشم بن عتبه دهم.
  2. اگر او را به مصر فرستاده بودم، عرصه را براى آنها خالى نمى گذاشت
  3. و مجالشان نمى داد، كه چنان فرصتى به دست آوردند.
  4. نمى خواهم محمد را نكوهش كنم.
  5. محمد محبوب من بود
  6. و فرزند خوانده ام.
قبلی بعدی