اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  به يکی از فرماندهان ( نامه شماره 4 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

(4) (و من كتاب له ( عليه السلام  )) (إلى بعض أمراء جيشه)

  1. فَإِنْ عَادُوا إِلَى ظِلِّ الطَّاعَةِ فَذَاكَ الَّذِي نُحِبُّ وَ إِنْ تَوَافَتِ الْأُمُورُ بِالْقَوْمِ إِلَى الشِّقَاقِ وَ الْعِصْيَانِ فَانْهَدْ بِمَنْ أَطَاعَكَ إِلَى مَنْ عَصَاكَ وَ اسْتَغْنِ بِمَنِ انْقَادَ مَعَكَ عَمَّنْ تَقَاعَسَ عَنْكَ.
  2. فَإِنَّ الْمُتَكَارِهَ مَغِيبُهُ خَيْرٌ مِنْ مَشْهَدِهِ وَ قُعُودُهُ أَغْنَى مِنْ نُهُوضِهِ.

متن فارسی

نامه ای از آن حضرت (علیه السلام) به يکی از فرماندهان سپاهش

  1. اگر در سايه فرمانبرداری باز آيند، اين چيزی است که ما خواستار آنيم و اگر حوادث و پيشامدها، آنان را به جدايی و نافرمانی کشانيد، بايد به ياری کسانی که از تو فرمان می برند، به خلاف آنکه فرمانت نمی برند، برخيزی. و به پايمردی آنکه مطيع توست از آنکه به ياريت برنمی خيزد، بی نياز باشی.
  2. زيرا، آنکه به اکراه همراه تو به نبرد می آيد، غيبت او بهتر از حضور اوست و در خانه نشستنش، بهتر است از به ياری برخاستنش.
قبلی بعدی