نامه ای از آن حضرت (علیه السلام) به عبد الله بن عباس و پيش از اين روايت ديگری از اين نامه را آورديم.
اما بعد، آدمی گاه به چيزی که سرانجام نصيب او خواهد شد، شادمان می شود. و گاه بر چيزی که مقدر نشده که به او برسد، غمگين می گردد.
پس نبايد بهترين چيزی که در اين دنيا بدان نايل می آيی، رسيدن به لذتی يا فرو نشاندن کينه ای باشد، بلکه بايد خاموش کردن باطلی بود يا زنده کردن حقی.
بايد شادمانی تو به سبب چيزهايی باشد که پيشاپيش برای آخرتت فرستاده ای و اندوه و دريغ تو، بر آنچه در اين دنيا به جای می گذاری. و بايد که همه همّ تو منحصر به امور پس از مرگ باشد.
