عمرى كه خدا از فرزند آدم پوزش را مى پذيرد شصت سال است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  انسان و تفاخر ( حکمت شماره 456 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

456- وَ قَالَ (عليه السلام):مَا لِابْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ أَوَّلُهُ نُطْفَةٌ وَ آخِرُهُ جِيفَةٌ وَ لَا يرْزُقُ نَفْسَهُ وَ لَا يدْفَعُ حَتْفَهُ.


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: پسر آدم را با فخر و مباهات چه کار؟ کسى که آغاز به وجود آمدن او، نطظفه بوده و در پايان، لاشه خواهد شد،  نه خود مى تواند، به خود روزى بدهد و نه قادر است از مرگ خود جلوگيرى کند.

قبلی بعدی