متن عربی

175- و من کلام له (علیه السلام) فی معنی الحکمین:
فَأَجْمَعَ رَأْی مَلَئِکمْ عَلَی أَنِ اخْتَارُوا رَجُلَینِ فَأَخَذْنَا عَلَیهِمَا أَنْ یجَعْجِعَا عِنْدَ الْقُرْآنِ وَ لَا یجَاوِزَاهُ وَ تَکونَ أَلْسِنَتُهُمَا مَعَهُ وَ قُلُوبُهُمَا تَبَعَهُ فَتَاهَا عَنْهُ وَ تَرَکا الْحَقَّ وَ هُمَا یبْصِرَانِهِ وَ کانَ الْجَوْرُ هَوَاهُمَا وَ الِاعْوِجَاجُ رَأْیهُمَا وَ قَدْ سَبَقَ اسْتِثْنَاؤُنَا عَلَیهِمَا فِی الْحُکمِ بِالْعَدْلِ وَ الْعَمَلِ بِالْحَقِّ سُوءَ رَأْیهِمَا وَ جَوْرَ حُکمِهِمَا وَ الثِّقَةُ فِی أَیدِینَا لِأَنْفُسِنَا حِینَ خَالَفَا سَبِیلَ الْحَقِّ وَ أَتَیا بِمَا لَا یعْرَفُ مِنْ مَعْکوسِ الْحُکمِ.

متن فارسی

درباره حکمین

قسمتی از کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام درباره آن دو حکم (ابوموسی و عمروعاص): 
پس رای جماعت شما بر این قرار گرفت که (آن) دو مرد را برگزینند، پس ما با آن دو، پیمان بستیم که ملازم و همراه قرآن باشند و از آن فراتر نروند، زبانهایشان با قرآن و دلهایشان تابع آن باشد، اما آن دو، از قرآن، گم و بیگانه شدند و در حالی که حق را می دیدند، آن را رها ساختند، ستمگری مطابق میل نفسانی ایشان بود و به راه کج رفتن عادتشان و به تحقیق، استثنا و شرطی که بر آن دو نفر قرار دادیم که حکمشان از روی عدل و با عمل به حق باشد، بر رای بدشان حکم ظالمانه شان، مقدم بود، و اکنون که آن دو، با راه حق ، مخالفت کردند و حکم ناشناخته و نادرستی را که بر عکس و بر خلاف حکم حق است، آوردند، حجتی قوی و مطمان (در نقض آن حکم) در دست ما می باشد.