متن عربی

210- وَ قَالَ (عليه السلام): الْجُودُ حَارِسُ الْأَعْرَاضِ وَ الْحِلْمُ فِدَامُ السَّفِيهِ وَ الْعَفْوُ زَکاةُ الظَّفَرِ وَ السُّلُوُّ عِوَضُک مِمَّنْ غَدَرَ وَ الِاسْتِشَارَةُ عَينُ الْهِدَايةِ وَ قَدْ خَاطَرَ مَنِ اسْتَغْنَى بِرَأْيهِ وَ الصَّبْرُ ينَاضِلُ الْحِدْثَانَ وَ الْجَزَعُ مِنْ أَعْوَانِ الزَّمَانِ وَ أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْک الْمُنَى وَ کمْ مِنْ عَقْلٍ أَسِيرٍ تَحْتَ هَوَى أَمِيرٍ وَ مِنَ التَّوْفِيقِ حِفْظُ التَّجْرِبَةِ وَ الْمَوَدَّةُ قَرَابَةٌ مُسْتَفَادَةٌ وَ لَا تَأْمَنَنَّ مَلُولًا.

متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: بخشندگى، نگهدار آبرو است و بردبارى به منزله دهن بندى است که جلو دهان مردمان نادان را (از ياوه گويى و هرزه درايى) مى بندد  و بخشودن (دشمنى که بر او پيروز شده اى) زکات پيروزى است.

 و دورى کردن تو از کسى که (تو از او انتظار وفا دارى داشتى اما او) به تو خيانت کرده و زدودن ياد او از خاطر خود، به منزله عوض و جانشينى است از خود او  با ديگران به مشورت نشستن، عين راه بردن به مقصود است  (زيرا در اثر مشورت بهترين راه براى رسيدن به مقصود معين مى گردد که در اين صورت مثل اين است که به مقصود رسيده باشى) و هر که فکر و راى خود را به کار برد و خويشتن را از مشورت با ديگران بى نياز دانست، خود را به خطر افکند،  شکيبايى از حوادث و مصائب روزگار، جلوگيرى مى نمايد و با آنها به نبرد برمى خيزد،  بيتابى در برابر ناملايمات از ياران روزگاراست،  شريفترين و عزيزترين بى نيازيها براى انسان، فرو گذاشتن آرزوهاست،  چه بسيار عقلى است که اسير است و در زير فرمان هوى و هوس قرار دارد و آن هوى و هوس بر آن فرمان مى راند،  از جمله موفقيتهاى انسان نگاه دارى تجربه و به کار بستن آن است،  دوستى، نوعى خويشاوندى مى باشد که به دست آمده است،  از کسى که از تو، رنجيده خاطر است، ايمن مباش. (و مثلا رازت را با او در ميان مگذار)