آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  پيمان شکنان ( خطبه شماره 8 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

8- و من کلام له (علیه السلام) یعنی به الزبیر فی حال اقتضت ذلک و یدعوه للدخول فی البیعة ثانیة :
یزْعُمُ أَنَّهُ قَدْ بَایعَ بِیدِهِ وَ لَمْ یبَایعْ بِقَلْبِهِ فَقَدْ أَقَرَّ بِالْبَیعَةِ وَ ادَّعَی الْوَلِیجَةَ فَلْیأْتِ عَلَیهَا بِأَمْرٍ یعْرَفُ وَ إِلَّا فَلْیدْخُلْ فِیمَا خَرَجَ مِنْهُ.


متن فارسی

درباره زبیر و بیعت او

کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام که در زمانی که اظهار آن را مقتضی دانست ایراد فرمود و روی سخن در کلام مزبور با زبیر است: ا

و گمان می برد که با دست خود نه با قلبش بیعت کرده است، پس به تحقیق که او به بیعت کردن اقرار کرده است اما مدعی شده که در قلبش نیت بیعت نداشته، وی برای این ادعا باید دلیل قابل پذیرش ارائه کند وگرنه باید به بیعت و تعهدی که شانه خود را از آن خالی کرده، باز گردد.

قبلی بعدی