دانش، ميراثى گرانبها ، و آداب ، زيورهاى هميشه تازه ، و انديشه ، آيينه اى شفاف است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  به زياد بن ابيه ( نامه شماره 20 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

20.و من کتاب له (علیه السلام) إلی زياد ابن أبيه و هو خليفة عامله عبد الله بن عباس علی البصرة و عبد الله عامل أمير المؤمنين (علیه السلام) يومئذ عليها و علی کور الأهواز و فارس و کرمان و غيرها :
وَ إِنِّي أُقْسِمُ بِاللَّهِ قَسَماً صَادِقاً لَئِنْ بَلَغَنِي أَنَّک خُنْتَ مِنْ فَيْ‏ءِ الْمُسْلِمِينَ شَيْئاً صَغِيراً أَوْ کبِيراً لَأَشُدَّنَّ عَلَيْک شَدَّةً تَدَعُک قَلِيلَ الْوَفْرِ ثَقِيلَ الظَّهْرِ ضَئِيلَ الْأَمْرِ وَ السَّلَامُ .
 


متن فارسی

قسمتی از نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به زياد بن ابيه که جانشين عبدالله بن عباس عامل آن حضرت در بصره بود.
عبدالله در آن وقت عامل و کارگزار اميرالمومنين (علیه السلام)در بصره و شهرستانهای اهواز و فارس و کرمان بود:
و همانا من، به خدا سوگند ياد می کنم، سوگندی راست که هر آينه اگر آگاهی يابم که تو در چيزی چه کوچک، چه بزرگ، در غنائم مسلمانان، خيانت ورزيده ای، هر آينه چنان بر تو سخت می گيرم که تو را کم بهره از مال دنيا و با پشتی سنگين از گناه و کم مايه و پست در شان و مقام، فرو گذارد و سلام به کسی که شايسته آن است.

 

قبلی بعدی