متن عربی

14.و من وصية له (علیه السلام) لعسکره قبل لقاء العدو بصفين :
لَا تُقَاتِلُوهُمْ حَتَّی يَبْدَءُوکمْ فَإِنَّکمْ بِحَمْدِ اللَّهِ عَلَی حُجَّةٍ وَ تَرْککمْ إِيَّاهُمْ حَتَّی يَبْدَءُوکمْ حُجَّةٌ أُخْرَی لَکمْ عَلَيْهِمْ فَإِذَا کانَتِ الْهَزِيمَةُ بِإِذْنِ اللَّهِ فَلَا تَقْتُلُوا مُدْبِراً وَ لَا تُصِيبُوا مُعْوِراً وَ لَا تُجْهِزُوا عَلَی جَرِيحٍ وَ لَا تَهِيجُوا النِّسَاءَ بِأَذًی وَ إِنْ شَتَمْنَ أَعْرَاضَکمْ وَ سَبَبْنَ أُمَرَاءَکمْ فَإِنَّهُنَّ ضَعِيفَاتُ الْقُوَی وَ الْأَنْفُسِ وَ الْعُقُولِ إِنْ کنَّا لَنُؤْمَرُ بِالْکفِّ عَنْهُنَّ وَ إِنَّهُنَّ لَمُشْرِکاتٌ وَ إِنْ کانَ الرَّجُلُ لَيَتَنَاوَلُ الْمَرْأَةَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ بِالْفَهْرِ أَوِ الْهِرَاوَةِ فَيُعَيَّرُ بِهَا وَ عَقِبُهُ مِنْ بَعْدِهِ .

متن فارسی

از جمله وصيت و سفارشی است از اميرمومنان (علیه السلام)به سپاه خود، پيش از برخورد با دشمن در صفين:
تا آنها (يعنی سپاه معاويه) به نبرد با شما، آغاز نکرده اند، شما با آنها به نبرد نپردازيد پس ستايش، خدای را که شما به راستی دارای حجت و دليل بر حقانيت خود هستيد و فروگذاشتن شما، حمله به آنها را تا زمانی که ايشان، حمله را آغاز نکرده اند، دليل ديگری است به سود شما و زيان آنها، پس هر گاه با اذن و خواست خدا، شکست خورد و گريخت آن کس را که پشت کرده و در حال فرار است به قتل نرسانيد، کسی را هم که پس از گريختن دشمن به جا مانده و از نجات خود عاجز است، مستاصل و درمانده نکنيد (و او را نکشيد) کار زخميها را نسازيد و آنها را از پا در نياوريد، با آزار رسانيدن به زنان، خشم آنها را نينگيزيد و آنها را به هيجان نياوريد، اگر چه به آبرو و عرض شما ناسزا گويند و به اميرانتان دشنام دهند که آنها از جهت نيرو و جان و عقل، ضعيفند و (به اين امر توجه کنيد که) ما چنان بوديم که به خودداری از آزار زنان، در آن وقت که مشرک بودند، فرمان داده شده بوديم، (پس اين خودداری در عصر اسلام، لازمتر است) و اين که در زمان جاهليت، که مرد ، زن را با قلوه سنگ يا عصا يا چماق کوتاه می زد، خود اين مرد و بازماندگان او، در نتيجه چنين کاری مورد سرزنش قرار می گرفتند .