متن عربی

8- و من کلام له (علیه السلام) یعنی به الزبیر فی حال اقتضت ذلک و یدعوه للدخول فی البیعة ثانیة :
یزْعُمُ أَنَّهُ قَدْ بَایعَ بِیدِهِ وَ لَمْ یبَایعْ بِقَلْبِهِ فَقَدْ أَقَرَّ بِالْبَیعَةِ وَ ادَّعَی الْوَلِیجَةَ فَلْیأْتِ عَلَیهَا بِأَمْرٍ یعْرَفُ وَ إِلَّا فَلْیدْخُلْ فِیمَا خَرَجَ مِنْهُ.

متن فارسی

درباره زبیر و بیعت او

کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام که در زمانی که اظهار آن را مقتضی دانست ایراد فرمود و روی سخن در کلام مزبور با زبیر است: ا

و گمان می برد که با دست خود نه با قلبش بیعت کرده است، پس به تحقیق که او به بیعت کردن اقرار کرده است اما مدعی شده که در قلبش نیت بیعت نداشته، وی برای این ادعا باید دلیل قابل پذیرش ارائه کند وگرنه باید به بیعت و تعهدی که شانه خود را از آن خالی کرده، باز گردد.