متن عربی

224- وَ قَالَ (عليه السلام) :

مَنْ أَصْبَحَ عَلَى الدُّنْيَا حَزِيناً فَقَدْ أَصْبَحَ لِقَضَاءِ اللَّهِ سَاخِطاً وَ مَنْ أَصْبَحَ يَشْكُو مُصِيبَةً نَزَلَتْ بِهِ فَقَدْ أَصْبَحَ يَشْكُو رَبَّهُ وَ مَنْ أَتَى غَنِيّاً فَتَوَاضَعَ لَهُ لِغِنَاهُ ذَهَبَ ثُلُثَا دِينِهِ وَ مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَمَاتَ فَدَخَلَ النَّارَ فَهُوَ مِمَّنْ كَانَ يَتَّخِذُ آيَاتِ اللَّهِ هُزُواً وَ مَنْ لَهِجَ قَلْبُهُ بِحُبِّ الدُّنْيَا الْتَاطَ قَلْبُهُ مِنْهَا بِثَلَاثٍ هَمٍّ لَا يُغِبُّهُ وَ حِرْصٍ لَا يَتْرُكُهُ وَ أَمَلٍ لَا يُدْرِكُهُ .

متن فارسی

كسى كه بخاطر دنيا (از دست دادن آن و يا بدست نياوردن آن) غمگين باشد نسبت بقضاء و قدر خدا خشمگين شده است. كسى كه از مصيبتى كه به او رسيده شكايت كند، از خدا گلايه كرده است. كسى كه پيش ثروتمندى برود و بخاطر ثروتش از او احترام كند دو ثلث دين خود را از دست داده است. كسى كه قرآن بخواند و بميرد و داخل آتش شود، از كسانى بوده است كه آيات خدا را مسخره كرده است (چون خوانده و عمل نكرده).
كسى كه بدنيا علاقمند گردد قلبش به سه موضوع آلوده گردد: غم بى پايان، حرص ابدى و آرزوئى كه هيچگاه به آن دست نمى يابد.