اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  هدف از آفرینش انسان ( حکمت شماره 370 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

370. وَ رُوِیَ أَنَّهُ (علیه السلام)، قَلَّمَا اعْتَدَلَ بِهِ المِنْبَرُ، إِلَّا قالَ أَمامَ الخُطْبَةِ:

  1. أَیُّهَا النَّاسُ، اتَّقُوا اللّهَ فَمَا خُلِقَ امْرُؤٌ عَبَثاً فَیَلْهُو، وَ لا تُرِکَ سُدىً فَیَلْغُو،
  2.  وَ مَا دُنْیَاهُ الَّتی تَحَسَّنَتْ لَهُ بِخَلَفٍ مِنَ الْاخِرَةِ الَّتِی قَبَّحَهَا سُوءُ النَّظَرِ عِنْدَهُ،
  3. وَ مَا الْمَغْرُورُ الَّذِی ظَفِرَ مِنَ الدُّنْیَا بِأَعْلَى هِمَّتِهِ کَالآخَرِ الَّذِی ظَفِرَ مِنَ الآخِرَةِ بِأَدْنَى سُهْمَتِهِ.

متن فارسی

روایت شده که کمتر اتفاق مى افتاد که امام (علیه السلام) بر منبر بنشیند و پیش از خطبه چنین نفرماید:

  1. اى مردم! تقواى الهى پیشه کنید (و بدانید) هیچ کس بیهوده و عبث آفریده نشده که دائماً به لهو (و سرگرمى هاى مختلف) بپردازد و هیچ کس مهمل و بى هدف رها نشده تا به کارهاى لغو و بى ارزش مشغول شود.
  2.  (هرگز) دنیاى دلپسندش جاى آخرتى را که با بدنگرى، زشت در نظرش جلوه کرده است نخواهد گرفت و
  3. آن فریب خورده اى که با برترین کوشش بر دنیا ظفر یافته همچون کسى نیست که به کمترین سهم خود از آخرت دست یافته است.
قبلی بعدی