متن عربی

207-  و من دعاء له (عليه السلام) كان يدعو به كثيرا :
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُصْبِحْ بِي مَيِّتاً وَ لَا سَقِيماً وَ لَا مَضْرُوباً عَلَى عُرُوقِي بِسُوءٍ وَ لَا مَأْخُوذاً بِأَسْوَإِ عَمَلِي وَ لَا مَقْطُوعاً دَابِرِي وَ لَا مُرْتَدّاً عَنْ دِينِي وَ لَا مُنْكِراً لِرَبِّي وَ لَا مُسْتَوْحِشاً مِنْ إِيمَانِي وَ لَا مُلْتَبِساً عَقْلِي وَ لَا مُعَذَّباً بِعَذَابِ الْأُمَمِ مِنْ قَبْلِي أَصْبَحْتُ عَبْداً مَمْلُوكاً ظَالِماً لِنَفْسِي لَكَ الْحُجَّةُ عَلَيَّ وَ لَا حُجَّةَ لِي وَ لَا أَسْتَطِيعُ أَنْ آخُذَ إِلَّا مَا أَعْطَيْتَنِي وَ لَا أَتَّقِيَ إِلَّا مَا وَقَيْتَنِي اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَفْتَقِرَ فِي غِنَاكَ أَوْ أَضِلَّ فِي هُدَاكَ أَوْ أُضَامَ فِي سُلْطَانِكَ أَوْ أُضْطَهَدَ وَ الْأَمْرُ لَكَ اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسِي أَوَّلَ كَرِيمَةٍ تَنْتَزِعُهَا مِنْ كَرَائِمِي وَ أَوَّلَ وَدِيعَةٍ تَرْتَجِعُهَا مِنْ وَدَائِعِ نِعَمِكَ عِنْدِي اللَّهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِكَ أَوْ أَنْ نُفْتَتَنَ عَنْ دِينِكَ أَوْ تَتَابَعَ بِنَا أَهْوَاؤُنَا دُونَ الْهُدَى الَّذِي جَاءَ مِنْ عِنْدِكَ .
 

متن فارسی

ص   517
دعائى است كه امام عليه السلام آن را زياد مى خواند: ستايش مخصوص خدائى است كه نه جانم را گرفته، و نه مريضم كرده، نه اعصاب و قيافه ام ضربه اى خورده، نه ببدترين گناهم باز خواست شده ام، نه نسل من قطع گرديده، نه از دين برگشته ام، نه منكر خداى خود شده، نه از ايمان خود وحشت دارم، نه فكرم معيوب گرديده و نه بعذاب ملت هاى سابق (مسخ) عذاب شده ام . من بنده اى هستم در اختيار و ملك خدا بخودم ظلم كرده ام، دليل بر ضررم دارى ولى من بنفع خود دليلى ندارم . من قدرت ندارم كه غير از آنچه بمن عطا كنى دريافت دارم و نمى توانم پرهيزكار باشم مگر اين كه مرا نگاهدارى كنى . بار خدايا بتو پناه مى برم كه بيچاره بشوم در حالى كه تو بى نياز هستى . و يا اين كه گمراه شوم در حالى كه تو هدايتگرى و يا در زير نفوذت ظلم ببينم و يا در حالى كه قدرت در دست توست من تحت فشار قرار گيرم . بار خدايا جان من را قبل از نعمت هاى ديگرت (چشم، گوش و حواس ديگر) از من بگير . روح من اولين وديعه اى باشد كه از نعمت و امانت هائى كه در اختيار من قرار داده اى باز گيرى . بار خدايا بتو پناه مى برم كه از دستورت سرپيچى كنم و يا اين كه در آئين تو ترديد پيدا كنم و يا اين كه هدايتت را كه در اختيار ما (از طريق قرآن) قرار داده اى ناديده گرفته دنبال هواى نفس بروم .