شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  سرزنش اصحاب خود ( خطبه شماره 123 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

(123) (وَ مِنْ كَلَامٍ ( عليه السلام  )

  1. وَ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْكُمْ تَكِشُّونَ كَشِيشَ الضِّبَابِ
  2. لَا تَأْخُذُونَ حَقّاً وَ لَا تَمْنَعُونَ ضَيْماً
  3. قَدْ خُلِّيتُمْ وَ الطَّرِيقَ
  4. فَالنَّجَاةُ لِلْمُقْتَحِمِ
  5. وَ الْهَلَكَةُ لِلْمُتَلَوِّمِ

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام)

  1. گويى مى بينمتان كه از جنگ مى گريزيد و هياهو مى كنيد. همانند سوسماران كه در كنار هم مى روند و از برخورد پوستهايشان به يكديگر آوازى چنين بر مى خيزد.
  2. نه در صدد گرفتن حقى هستيد و نه در خيال دفع ستمى.
  3. راهتان باز است.
  4. رهايى، از آن كسى است كه خود را در كارهاى دشوار افكند
  5. و هلاكت نصيب كسى، كه در كار درنگ نمايد.
قبلی بعدی