دست نيافتن به گناه نوعى عصمت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  سرانجام وسوسه‌های شیطان و نفس اماره ( حکمت شماره 315 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

 [315] قَالَ (علیه السلام) وَ قَدْ مَرَّ بِقَتْلَى الْخَوَارِجِ يَوْمَ النَّهْرَوَانِ: بُؤْساً لَكُمْ لَقَدْ ضَرَّكُمْ مَنْ غَرَّكُمْ .

(2)فَقِيلَ لَهُ مَنْ غَرَّهُمْ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ الشَّيْطَانُ الْمُضِلُّ وَ الْأَنْفُسُ [النَّفْسُ‏] الْأَمَّارَةُ بِالسُّوءِ غَرَّتْهُمْ بِالْأَمَانِيِّ وَ فَسَحَتْ لَهُمْ بِالْمَعَاصِي [فِي الْمَعَاصِي‏] وَ وَعَدَتْهُمُ الْإِظْهَارَ فَاقْتَحَمَتْ بِهِمُ النَّارَ.


متن فارسی

(1)روز نهروان گذر حضرت به کشته های خوارج افتاد فرمود: زشتی و پریشانی باد شما را، به شما ضرر وزیان وارد نمود کسی که شما را فریب داد.

(2)به او گفتند: یا امیرالمؤمنین کی آنان را فریب داده؟ و فرمود: شیطان گمراه کننده و نفسهای امر به بدی کننده، آنها را با آرزوها فریب داده، و در نافرمانی به آنها وسعت داده، و به آنها وعده یاری داده و آنها را با فشار وارد آتش کرده است.

قبلی بعدی