چون دنيا به كسى روى آورد ، نيكى هاى ديگران را به او عاريت دهد ، و چون از او روى برگرداند خوبى هاى او را نيز بربايند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  دنيا يا آخرت ؟! ( حکمت شماره 104 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

104.وَ قَالَ (عليه السلام):  إِنَّ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ وَ سَبِيلَانِ مُخْتَلِفَانِ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْيا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا وَ هُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ مَاشٍ بَينَهُمَا کلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ وَ هُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ.


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: دنيا و آخرت، دو دشمنى هستند که با يکديگر تفاوت دارند و در دو راه مختلف مى روند.

 بنابراين هر کس دنيا را دوست بدارد و دوستى آن را برگزيند چنين کس، آخرت را دشمن داشته و دشمنى با آن را برگزيده است.
 آن دو (يعنى دنيا و آخرت) به منزله مشرق و مغربند که هرکس ميان آن دو، گام بر دارد،  هر زمان به يک طرف نزديک شود از طرف ديگر دور مى گردد و گذشته از اين، آن دو (از جهت دشمنى با يکديگر) همانند دو زنى هستند که به يک شوهر تعلق دارند  (هووى همديگرند) 

قبلی بعدی