با مردم آن گونه معاشرت كنيد ، كه اگر مْرديد بر شما اشك ريزند، و اگر زنده مانديد ، با اشتياق سوى شما آيند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  در باره غصب حق خود ( خطبه شماره 76 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

(76) (و من كلام له ( عليه السلام  )

  1. إِنَّ بَنِي أُمَيَّةَ لَيُفَوِّقُونَنِي تُرَاثَ مُحَمَّدٍ ( صلى الله عليه وآله و سلم )تَفْوِيقاً
  2. وَ اللَّهِ لَئِنْ بَقِيتُ لَهُمْ لَأَنْفُضَنَّهُمْ نَفْضَ اللَّحَّامِ الْوِذَامَ التَّرِبَةَ و يروى التراب الوذمة و هو على القلب
  3. و قوله (علیه السلام)ليفوقونني أي يعطونني من المال قليلا قليلا
  4.  كفواق الناقة و هو الحلبة الواحدة من لبنها
  5. و الوذام التربة جمع وذمة
  6. و هي الحزة من الكرش
  7. أو الكبد تقع في التراب فتنفض

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام)

  1. بنى اميه از ميراث محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) اندكى را به من مى دهند، چونان اندك شيرى كه به بچه شتر دهند.
  2. به خدا سوگند، اگر زنده بمانم آنان را پراكنده سازم و به دور افكنم، آنسان، كه قصاب پاره اى از جگر يا شكنبه خاك آلود را به دور مى افكند.
  3. من مى گويم: «ليفوّقوننى»،
  4. يعنى مال را اندك اندك به من مى رسانند.
  5. و «فواق الناقة» يعنى آن را يك بار شيردادن.
  6. و «وذام» جمع «و ذمه» است.
  7. و آن پاره جگر يا شكنبه اى است كه بر روى خاك افتاده و قصاب آن را به دور مى اندازد.
قبلی بعدی