متن عربی

252- وَ قَالَ (عليه السلام): فَرَضَ اللَّهُ الْإِيمَانَ تَطْهِيراً مِنَ الشِّرْک وَ الصَّلَاةَ تَنْزِيهاً عَنِ الْکبْرِ وَ الزَّکاةَ تَسْبِيباً لِلرِّزْقِ وَ الصِّيامَ ابْتِلَاءً لِإِخْلَاصِ الْخَلْقِ وَ الْحَجَّ تَقْرِبَةً لِلدِّينِ وَ الْجِهَادَ عِزّاً لِلْإِسْلَامِ وَ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعَوَامِّ وَ النَّهْي عَنِ الْمُنْکرِ رَدْعاً لِلسُّفَهَاءِ وَ صِلَةَ الرَّحِمِ مَنْمَاةً لِلْعَدَدِ وَ الْقِصَاصَ حَقْناً لِلدِّمَاءِ وَ إِقَامَةَ الْحُدُودِ إِعْظَاماً لِلْمَحَارِمِ وَ تَرْک شُرْبِ الْخَمْرِ تَحْصِيناً لِلْعَقْلِ وَ مُجَانَبَةَ السَّرِقَةِ إِيجَاباً لِلْعِفَّةِ وَ تَرْک الزِّنَى تَحْصِيناً لِلنَّسَبِ وَ تَرْک اللِّوَاطِ تَکثِيراً لِلنَّسْلِ وَ الشَّهَادَاتِ اسْتِظْهَاراً عَلَى الْمُجَاحَدَاتِ وَ تَرْک الْکذِبِ تَشْرِيفاً لِلصِّدْقِ وَ السَّلَامَ أَمَاناً مِنَ الْمَخَاوِفِ وَ الْإِمَامَةِ نِظَاماً لِلْأُمَّةِ وَ الطَّاعَةَ تَعْظِيماً لِلْإِمَامَةِ.

متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: خداوند، ايمان را براى پاک کردن و زدودن شرک، فريضه و واجب ساخت، نماز را براى پاک ساختن از آلودگى تکبر و خودخواهى مقرر فرمود زکات را سبب و وسيله اى براى رسيدن (مردمان مستحق) به روزى قرار داد،  روزه گرفتن را براى آزمودن خلوص مردم، نسبت به امور دين، واجب کرد، حج را براى نزديک ساختن مردم به دين (يا موجبى براى نيرومندى دين) مقرر داشت،  جهاد را براى عزيز داشتن و نيرومندى اسلام، امر به معروف را براى مصلحت عامه مردم، نهى از منکر را، براى جلوگيرى از (کارهاى زشت) سفيهان و نادانان، فريضه نمود،  صله رحم را براى افزون شدن عدد، قصاص را، براى حفظ و نگاهدارى خون و جان مردم،  به پا داشتن حدود را براى بزرگداشت محرمات الهى جلوگيرى از شرب خمر را براى استوارى و پابرجا ماندن عقل، واجب کرد،  دورى کردن از دزدى را، براى لازم آمدن پاکدامنى و عفت، ترک زنا را براى استوار ماندن و محفوظ ماندن نسب  (که نسبها با يکديگر آميخته نگردد) ترک لواط را براى افزون گرديدن نسل، (زيرا با پرداختن به اين عمل بسيار زشت و اختيار نکردن همسر به زياد شدن نسل، لطمه وارد مى آيد) شهادت دادن و گواه بودن را برا ى پشتيبانى و يارى رساندن حق به صاحبان حق در برابر کسانى که منکر حق آنان هستند،  ترک دروغ گويى را براى بزرگداشت راستگويى، سلام و درود مردم را به يکديگر براى در امان بودن از پيشامدهاى ترسناک،  رعايت امانت را براى به نظم آمدن کارهاى مردم، فرمانبرى از امام بر حق را براى بزرگ دانستن و احترام مقام امامت، مقرر فرمود.