متن عربی

52- و من خطبة له (علیه السلام) و هی فی التزهید فی الدنیا و ثواب الله للزاهد و نعم الله علی الخالق :
التزهید فی الدنیا
أَلَا وَ إِنَّ الدُّنْیا قَدْ تَصَرَّمَتْ وَ آذَنَتْ بِانْقِضَاءٍ وَ تَنَکرَ مَعْرُوفُهَا وَ أَدْبَرَتْ حَذَّاءَ فَهِی تَحْفِزُ بِالْفَنَاءِ سُکانَهَا وَ تَحْدُو بِالْمَوْتِ جِیرَانَهَا وَ قَدْ أَمَرَّ فِیهَا مَا کانَ حُلْواً وَ کدِرَ مِنْهَا مَا کانَ صَفْواً فَلَمْ یبْقَ مِنْهَا إِلَّا سَمَلَةٌ کسَمَلَةِ الْإِدَاوَةِ أَوْ جُرْعَةٌ کجُرْعَةِ الْمَقْلَةِ لَوْ تَمَزَّزَهَا الصَّدْیانُ لَمْ ینْقَعْ فَأَزْمِعُوا عِبَادَ اللَّهِ الرَّحِیلَ عَنْ هَذِهِ الدَّارِ الْمَقْدُورِ عَلَی أَهْلِهَا الزَّوَالُ وَ لَا یغْلِبَنَّکمْ فِیهَا الْأَمَلُ وَ لَا یطُولَنَّ عَلَیکمْ فِیهَا الْأَمَدُ.
ثواب الزهاد
فَوَاللَّهِ لَوْ حَنَنْتُمْ حَنِینَ الْوُلَّهِ الْعِجَالِ وَ دَعَوْتُمْ بِهَدِیلِ الْحَمَامِ وَ جَأَرْتُمْ جُؤَارَ مُتَبَتِّلِی الرُّهْبَانِ وَ خَرَجْتُمْ إِلَی اللَّهِ مِنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَوْلَادِ الْتِمَاسَ الْقُرْبَةِ إِلَیهِ فِی ارْتِفَاعِ دَرَجَةٍ عِنْدَهُ أَوْ غُفْرَانِ سَیئَةٍ أَحْصَتْهَا کتُبُهُ وَ حَفِظَتْهَا رُسُلُهُ لَکانَ قَلِیلًا فِیمَا أَرْجُو لَکمْ مِنْ ثَوَابِهِ وَ أَخَافُ عَلَیکمْ مِنْ عِقَابِهِ.
نعم الله 
وَ تَاللَّهِ لَوِ انْمَاثَتْ قُلُوبُکمُ انْمِیاثاً وَ سَالَتْ عُیونُکمْ مِنْ رَغْبَةٍ إِلَیهِ أَوْ رَهْبَةٍ مِنْهُ دَماً ثُمَّ عُمِّرْتُمْ فِی الدُّنْیا مَا الدُّنْیا بَاقِیةٌ مَا جَزَتْ أَعْمَالُکمْ عَنْکمْ وَ لَوْ لَمْ تُبْقُوا شَیئاً مِنْ جُهْدِکمْ أَنْعُمَهُ عَلَیکمُ الْعِظَامَ وَ هُدَاهُ إِیاکمْ لِلْإِیمَانِ.

متن فارسی

در نکوهش دنیا
از جمله خطبه ای است از امیرالمومنین علیه السلام: 
آگاه باشید و بدانید که به راستی و به حقیقت رشته های دنیا قطع شده و اعلام خداحافظی کرده و هر چیزی که در آن (یعنی در دنیا) شناخته شده و معروف بود، ناشناس گردیده است، دنیا شتابان، از اهل خود روی گردانیده و بنابراین، ساکنان خویش را به طرف نیستی، می راند و مجاوران و اقامت کنندگان در خود را به سوی مرگ سرازیر می کند، همانا آنچه از دنیا شیرین بود تلخ گردیده و هر چیزی که صاف و شفاف بود، تیره و کدر شده است، پس از دنیا چیزی باقی نمانده، مگر به مقدار آب بسیار کمی که ته آفتابه می ماند، یا به قدر جرعه ای از آب که کاروانها در بیابانهای وسیع و بی آب و گیاه، هنگام کم بودن آب، در میان افراد خود قسمت می کنند، که اگر آدمی تشنه لب، آن را بمکد، تشنگی او را فرو نمی نشاند، پس ای بندگان خدا عازم کوچ کردن از این دنیایی که سرنوشت اهل آن، فناء و نیستی است، بشوید، و متوجه باشید که به طور قطع و یقین، در آن آرزو بر شما چیره نگردد و مدت اقامت در دنیا بر شما طولانی نشود، پس به خدا سوگند اگر مانند شتر بچه مرده بنالید و همچون ناله کبوتر جفت از دست داده به دعا بپردازید و مثل راهبان تارک دنیا با بلندترین فریاد به درگاه خدا تضرع و زاری نمایید و در راه رضای خدا از مال و فرزند بگذرید و این کارها به منظور نزدیک شدن به رحمت الهی برای بالا رفتن مقام در نزد خدا یا آمرزش یکی از گناهانی باشد که در دفاتر او شمارش و ثبت شده و فرشتگانش آن را حفظ و ضبط کرده اند، همه این امور در مقابل آنچه من از ثواب و پاداش خدا برای شما امید دارم و در برابر آنچه از کیفر او بر شما بیم دارم، هر آینه کم خواهد بود، به خدا قسم، اگر دلهای شما به شدت آب شود و چشمان شما در اثر اشتیاق به خدایا برای ترس از او خون ببارد آن گاه تا دنیا باقی است، شما هم باقی بمانید این اعمال شما، اگر چه نهایت درجه کوشش خویش را به کار برید، در قبال نعمتهای برزگ خداوند و اینکه شما را به سوی ایمان راهنمایی کرد، کافی نخواهد بود.