متن عربی

55- و من کلام له (علیه السلام) و قد استبطأ أصحابه إذنه لهم فی القتال بصفین :
أَمَّا قَوْلُکمْ أَ کلَّ ذَلِک کرَاهِیةَ الْمَوْتِ فَوَاللَّهِ مَا أُبَالِی دَخَلْتُ إِلَی الْمَوْتِ أَوْ خَرَجَ الْمَوْتُ إِلَی وَ أَمَّا قَوْلُکمْ شَکاً فِی أَهْلِ الشَّامِ فَوَاللَّهِ مَا دَفَعْتُ الْحَرْبَ یوْماً إِلَّا وَ أَنَا أَطْمَعُ أَنْ تَلْحَقَ بِی طَائِفَةٌ فَتَهْتَدِی بِی وَ تَعْشُوَ إِلَی ضَوْئِی وَ ذَلِک أَحَبُّ إِلَی مِنْ أَنْ أَقْتُلَهَا عَلَی ضَلَالِهَا وَ إِنْ کانَتْ تَبُوءُ بِآثَامِهَا.

متن فارسی

درباره تاخیر جنگ

کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام: (این سخن را هنگامی ایراد فرمود که) اصحاب آن حضرت اجازه جنگ را از سوی وی در صفین کند شماردند (و می خواستند اجازه جنگ را زودتر دریافت دارند):
 اما گفته شما که آیا همه اینها (یعنی کندی در اذن قتال) برای کراهت داشتن و بیم از مرگ است؟

به خدا قسم، من از اینکه به سوی مرگ روم یا مرگ به سوی من آید، باکی ندارم و اما این گفته شما که آیا من در نبرد با مردم شام (یعنی یاران معاویه) شک و تردید دارم، پس قسم به خدا من حتی یک روز هم از جنگ خودداری نورزیدم مگر برای اینکه من امید دارم گروهی به من ملحق شوند و به وسیله من هدایت گردند و روشنایی رفتار و سخن مرا با بینایی ضعیفی ببینند که این امر به نظر من بهتر از این است که آن گروه را در حال گمراهی به قتل رسانم، هر چند آنها به نتیجه گناهان خود بازگشت می نمایند.