بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  به محمد بن حنفیه آنگاه که پرچم را به او سپرد ( خطبه شماره 11 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

 (11) (و من كلام له ( عليه السلام  ) لابنه محمد ابن الحنفية لما أعطاه الراية يوم الجمل

  1. تَزُولُ الْجِبَالُ وَ لَا تَزُلْ
  2. عَضَّ عَلَى نَاجِذِكَ
  3. أَعِرِ اللَّهَ جُمْجُمَتَكَ
  4. تِدْ فِي الْأَرْضِ قَدَمَكَ
  5. ارْمِ بِبَصَرِكَ أَقْصَى الْقَوْمِ
  6. وَ غُضَّ بَصَرَكَ
  7. وَ اعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ.

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام) به پسرش، محمد بن حنفيّه، هنگامى كه در جنگ جمل رايت را به دست او داد.

  1. اگر كوهها متزلزل شوند، تو پايدار بمان.
  2. دندانها را به هم بفشر
  3. و سرت را به عاريت به خداوند بسپار
  4. و پايها، چونان ميخ در زمين استوار كن
  5. و تا دورترين كرانه هاى ميدان نبرد را زير نظر گير
  6. و صحنه هاى وحشت خيز را ناديده بگير
  7. و بدان كه پيروزى وعده خداوند سبحان است.
قبلی بعدی