متن عربی

57.وَ مِنْ کِتابٍ لَهُ عَلیهِ السَّلام ُإِلَى أَهْلِ الکُوفَةِ عِنْدَ مَسِیرِهِ مِنَ المَدِینَةِ إلَى البَصْرَةِ

1. أَمَّا بَعْدُ، فَإِنِّی خَرَجْتُ مِنْ حَیِّی هذَا:
2. إِمَّا ظَالِماً، وَ إِمَّا مَظْلُوماً؛ وَ إِمَّا بَاغِیاً، وَ إِمَّا مَبْغِیّاً عَلَیْهِ.
3. وَ إِنِّی أُذَکِّرُ اللّهَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی هذَا لَمَّا نَفَرَ إِلَى،
4. فَإِنْ کُنْتُ مُحْسِناً أَعَانَنِی، وَ إِنْ کُنْتُ مُسِیئاً اسْتَعْتَبَنِی.

متن فارسی

57.از نامه هاى امام (عليه السلام) به اهل کوفه است که هنگام حرکت از مدينه به سوى بصره براى آنان فرستاد

1. اما بعد (از حمد وثناى الهى)، من از طايفه و قبيله ام (اهل مدينه) خارج شدم (و به سوى بصره آمدم)
2. در صورتى که از دو حال بيرون نيست: يا ستمکارم يا مظلوم، يا متجاوزم يا به من تجاوز شده است (به همين دليل)
3. به خاطر خدا به تمام کسانى که نامه ام به آن ها مى رسد تأکيد مى کنم (کارى انجام ندهند) جز اين که به سوى من حرکت کنند
4. تا اگر نيکوکارم يارى ام دهند و اگر گناهکارم مرا مورد عتاب قرار دهند (و از من بخواهند که از اين راه بازگردم).