اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر ، ترسان بنگرد ، زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينة گرفتار شدن خويش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  اطمينان نابجا ( حکمت شماره 392 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

392- وَ قَالَ (عليه السلام): الرُّکونُ إِلَى الدُّنْيا مَعَ مَا تُعَاينُ مِنْهَا جَهْلٌ وَ التَّقْصِيرُ فِي حُسْنِ الْعَمَلِ إِذَا وَثِقْتَ بِالثَّوَابِ عَلَيهِ غَبْنٌ وَ الطُّمَأْنِينَةُ إِلَى کلِّ أَحَدٍ قَبْلَ الِاخْتِبَارِ لَهُ عَجْزٌ.


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: تکيه کردن به دنيا با آنچه از بيوفايى و مکر آن، مشاهده مى گردد، نادانى است،  و کوتاهى در نيکوکارى در آن زمان که به پاداش آن، اطمينان يافته اى، زيانکارى است،  و آرامش يافتن و اعتماد کردن به هر کسى، پيش از آزمودن، ناتوانى است. (ظ ناتوانى از تحقيق درباره شناختن او)

قبلی بعدی