متن عربی

37-وَ قَالَ (عليه السلام) : وَ قَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسِيرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِينُ الْأَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَيْنَ يَدَيْهِ فَقَالَ :
مَا هَذَا الَّذِي صَنَعْتُمُوهُ فَقَالُوا خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَانَا فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا يَنْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُكُمْ وَ إِنَّكُمْ لَتَشُقُّونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ فِي دُنْيَاكُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِي آخِرَتِكُمْ وَ مَا أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاهَا الْعِقَابُ وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّارِ .
 

متن فارسی

آن گاه كه امام على عليه السلام رهسپار شام بود گذارش به عده اى از بزرگان شهر «انبار» افتاد. وقتى آن حضرت را ديدند از حيوان هاى خود پياده شدند و در جلوى حضرت دويدند. حضرت فرمود: اين چه كارى بود كرديد عرض كردند: عادت ماست كه اين طور از زمامداران خود احترام كنيم. امام عليه السلام فرمود: بخدا سوگند اين كار براى زمامدارانتان فائده ندارد شما خود را در دنيا بزحمت مى اندازيد و در آخرت بدبخت خواهيد بود. راستى چقدر ضرر است كه در دنيا زحمت و در آخرت كيفر و چه بسيار سود دارد آسودگى كه همراه آن ايمنى از آتش باشد.