متن عربی

64-  و من خطبة له (عليه السلام) في المبادرة إلى صالح الأعمال :
فَاتَّقُوا اللَّهَ عِبَادَ اللَّهِ وَ بَادِرُوا آجَالَكُمْ بِأَعْمَالِكُمْ وَ ابْتَاعُوا مَا يَبْقَى لَكُمْ بِمَا يَزُولُ عَنْكُمْ وَ تَرَحَّلُوا فَقَدْ جُدَّ بِكُمْ وَ اسْتَعِدُّوا لِلْمَوْتِ فَقَدْ أَظَلَّكُمْ وَ كُونُوا قَوْماً صِيحَ بِهِمْ فَانْتَبَهُوا وَ عَلِمُوا أَنَّ الدُّنْيَا لَيْسَتْ لَهُمْ بِدَارٍ فَاسْتَبْدَلُوا فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَخْلُقْكُمْ عَبَثاً وَ لَمْ يَتْرُكْكُمْ سُدًى وَ مَا بَيْنَ أَحَدِكُمْ وَ بَيْنَ الْجَنَّةِ أَوِ النَّارِ إِلَّا الْمَوْتُ أَنْ يَنْزِلَ بِهِ وَ إِنَّ غَايَةً تَنْقُصُهَا اللَّحْظَةُ وَ تَهْدِمُهَا السَّاعَةُ لَجَدِيرَةٌ بِقِصَرِ الْمُدَّةِ وَ إِنَّ غَائِباً يَحْدُوهُ الْجَدِيدَانِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ لَحَرِيٌّ بِسُرْعَةِ الْأَوْبَةِ وَ إِنَّ قَادِماً يَقْدُمُ بِالْفَوْزِ أَوِ الشِّقْوَةِ لَمُسْتَحِقٌّ لِأَفْضَلِ الْعُدَّةِ فَتَزَوَّدُوا فِي الدُّنْيَا مِنَ الدُّنْيَا مَا تَحْرُزُونَ بِهِ أَنْفُسَكُمْ غَداً فَاتَّقَى عَبْدٌ رَبَّهُ نَصَحَ نَفْسَهُ وَ قَدَّمَ تَوْبَتَهُ وَ غَلَبَ شَهْوَتَهُ فَإِنَّ أَجَلَهُ مَسْتُورٌ عَنْهُ وَ أَمَلَهُ خَادِعٌ لَهُ وَ الشَّيْطَانُ مُوَكَّلٌ بِهِ يُزَيِّنُ لَهُ الْمَعْصِيَةَ لِيَرْكَبَهَا وَ يُمَنِّيهِ التَّوْبَةَ لِيُسَوِّفَهَا إِذَا هَجَمَتْ مَنِيَّتُهُ عَلَيْهِ أَغْفَلَ مَا يَكُونُ عَنْهَا فَيَا لَهَا حَسْرَةً عَلَى كُلِّ ذِي غَفْلَةٍ أَنْ يَكُونَ عُمُرُهُ عَلَيْهِ حُجَّةً وَ أَنْ تُؤَدِّيَهُ أَيَّامُهُ إِلَى الشِّقْوَةِ نَسْأَلُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَنْ يَجْعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِمَّنْ لَا تُبْطِرُهُ نِعْمَةٌ وَ لَا تُقَصِّرُ بِهِ عَنْ طَاعَةِ رَبِّهِ غَايَةٌ وَ لَا تَحُلُّ بِهِ بَعْدَ الْمَوْتِ نَدَامَةٌ وَ لَا كَآبَةٌ.

متن فارسی

ص   119
بندگان خدا از خدا بترسيد و با اعمال خود به استقبال مرگ بشتابيد و بوسيله ى مال دنيا كه نابود مى شود سرمايه ى آخرت را خريدارى كنيد كه جاويدان است . آماده حركت براى آخرت باشيد كه براى كوچ دادن شما عجله دارند . براى مرگ آماده باشيد كه سايه ى آن بر سر شما گسترده است . از آن ملتى باشيد كه فرياد بيدار باش آنان را آگاه ساخته است و درك كرده اند كه دنيا جايگاه ابدى نيست لذا آن را با خانه ى آخرت تعويض كرده اند . بدون ترديد خدا شما را بى جهت خلق نكرده و بيكار رها نساخته است . ميان شما و بهشت يا جهنم فقط مرگ فاصله است كه آن را هم بر مى دارد و اشغال مى كند . زمانى كه لحظه آن را كم ميكند و ساعت آن را ويران مى سازد شايسته است كوتاه باشد .

ص   120
(مرگ) غائبى كه دو تازه نفس: شب و روز آن را حركت مى دهند سزاوار است كه سريع فرا رسد . مسافرى كه پيروزى يا شكست را در پيش دارد نيازمند بهترين وسائل است .
 با اين وضع از دنيا آنچه مى تواند شما را فردا حفظ كند و نجات دهد بياندوزيد . بنا بر اين بايد بنده ى خدا از خداى خويش بترسد، خود را پند دهد، قبل از مرگ توبه كند، بر شهوات (و خواسته هاى دل) پيروز گردد، زيرا مرگ از انسان پنهان است و آرزو به انسان خيانت مى كند، شيطان مسلط بر انسان است: گناهان را جلوه مى دهد تا انسان انجام دهد، به او مى گويد هميشه مى شود توبه كرد، تا انسان توبه را بتأخير اندازد و ناگهان مرگ كه بيش از همه انسان از آن غافل بود به او حمله ميكند . راستى جاى تأسف است بر آن غافلانى كه عمر دليلى بر ضرر او باشد و روزگارش او را به بدبختى و فلاكت (آخرتى) بكشاند . من از خدا درخواست مى كنم ما و شما را از افرادى قرار دهد كه هيچ نعمتى او را ياغى نگرداند و زندگى او را از فرمانبردارى خدا باز ندارد و پس از مرگ پشيمانى و غصه او را فرا نگيرد .