آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  نکوهش اوباش ( حکمت شماره 199 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

و قال علی علیه السلام: فِي صِفةِ الْغوْغاءِ 

هُمُ الّذِين إِذا اجْتمعُوا غلبُوا، و إِذا تفرّقُوا لمْ يُعْرفُوا. و قِيل بلْ قال(عليه السلام): هُمُ الّذِين إِذا اجْتمعُوا ضرُّوا، و إِذا تفرّقُوا نفعُوا. فقِيل: قدْ عرفْنا مضرّة اجْتِماعِهِمْ، فما منْفعةُ افْتِراقِهِمْ؟ فقال: يرْجِعُ أصْحابُ الْمِهنِ إِلى مِهْنتِهِمْ، فينْتفِعُ النّاسُ بِهِمْ،كرُجُوعِ الْبنّاءِ إِلى بِنائِهِ، و النّسّاجِ إِلى منْسجِهِ، و الْخبّازِ إِلى مخْبزِهِ.


متن فارسی

و درود خدا بر او ، فرمود:در وصف اوباش و فرومایگان فرمود:

آنان کسانی اند که چون گرد آیند غلبه یابند و چون پراکنده شوند شناخته نگردند و گویند که آن حضرت فرمود: آنان کسانی اند که چون گرد آیند زیان رسانند. عرض شد: زیانِ گرد آمدنشان را دانستیم اما سود پراکنده شدنشان چیست؟ فرمود: پیشه وران به سر پیشه ی خود بازمی گردند و مردم از آنان سود می برند مثلاً بنا سراغ ساختمان خود می رود و بافنده به کارگاه بافندگی و نانوا به نانواییش بازمی گردد.

قبلی بعدی