متن عربی

27. و من عهد له (علیه السلام) إلى محمد بن أبي بكر رضي الله عنه حين قلده مصر

(1)فَاخْفِضْ لَهُمْ جَنَاحَكَ وَ أَلِنْ لَهُمْ جَانِبَكَ

(2)وَ ابْسُطْ لَهُمْ وَجْهَكَ وَ آسِ بَيْنَهُمْ فِي اللَّحْظَةِ وَ النَّظْرَةِ

(3)حَتَّى لَا يَطْمَعَ الْعُظَمَاءُ فِي حَيْفِكَ لَهُمْ وَ لَا يَيْأَسَ الضُّعَفَاءُ مِنْ عَدْلِكَ عَلَيْهِمْ

(4)فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يُسَائِلُكُمْ مَعْشَرَ عِبَادِهِ عَنِ الصَّغِيرَةِ مِنْ أَعْمَالِكُمْ وَ الْكَبِيرَةِ وَ الظَّاهِرَةِ وَ الْمَسْتُورَةِ

(5)فَإِنْ يُعَذِّبْ فَأَنْتُمْ أَظْلَمُ وَ إِنْ يَعْفُ فَهُوَ أَكْرَمُ

(6)وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ الْمُتَّقِينَ ذَهَبُوا بِعَاجِلِ الدُّنْيَا وَ آجِلِ الْآخِرَةِ

(7)فَشَارَكُوا أَهْلَ الدُّنْيَا فِي دُنْيَاهُمْ وَ لَمْ [يُشَارِكْهُمْ أَهْلُ‏] يُشَارِكُوا أَهْلَ الدُّنْيَا فِي آخِرَتِهِمْ

(8)سَكَنُوا الدُّنْيَا بِأَفْضَلِ مَا سُكِنَتْ وَ أَكَلُوهَا بِأَفْضَلِ مَا أُكِلَتْ

(9) فَحَظُوا مِنَ الدُّنْيَا بِمَا حَظِيَ بِهِ الْمُتْرَفُونَ

(10)وَ أَخَذُوا مِنْهَا مَا أَخَذَهُ الْجَبَابِرَةُ الْمُتَكَبِّرُونَ

(11)ثُمَّ انْقَلَبُوا عَنْهَا بِالزَّادِ الْمُبَلِّغِ وَ الْمَتْجَرِ الرَّابِحِ

(12)أَصَابُوا لَذَّةَ زُهْدِ الدُّنْيَا فِي دُنْيَاهُمْ وَ تَيَقَّنُوا أَنَّهُمْ‏ جِيرَانُ اللَّهِ غَداً فِي آخِرَتِهِمْ

(13)لَا تُرَدُّ لَهُمْ دَعْوَةٌ وَ لَا [يَنْقُفُ‏] يَنْقُصُ لَهُمْ نَصِيبٌ مِنْ لَذَّةٍ

(14) فَاحْذَرُوا عِبَادَ اللَّهِ الْمَوْتَ وَ قُرْبَهُ

(15)وَ أَعِدُّوا لَهُ عُدَّتَهُ

(16)فَإِنَّهُ يَأْتِي بِأَمْرٍ عَظِيمٍ وَ خَطْبٍ جَلِيلٍ

(17)بِخَيْرٍ لَا يَكُونُ مَعَهُ شَرٌّ أَبَداً أَوْ شَرٍّ لَا يَكُونُ مَعَهُ خَيْرٌ أَبَداً

(18)فَمَنْ أَقْرَبُ إِلَى الْجَنَّةِ مِنْ عَامِلِهَا

(19)وَ مَنْ أَقْرَبُ إِلَى النَّارِ مِنْ عَامِلِهَا

(20)وَ أَنْتُمْ طُرَدَاءُ الْمَوْتِ

(21)إِنْ أَقَمْتُمْ لَهُ أَخَذَكُمْ وَ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنْهُ أَدْرَكَكُمْ

(22)وَ هُوَ أَلْزَمُ لَكُمْ مِنْ ظِلِّكُمْ

(23)الْمَوْتُ مَعْقُودٌ بِنَوَاصِيكُمْ وَ الدُّنْيَا تُطْوَى مِنْ خَلْفِكُمْ- 

(24)فَاحْذَرُوا نَاراً قَعْرُهَا بَعِيدٌ وَ حَرُّهَا شَدِيدٌ وَ عَذَابُهَا جَدِيدٌ

(25)دَارٌ لَيْسَ فِيهَا رَحْمَةٌ وَ لَا تُسْمَعُ فِيهَا دَعْوَةٌ وَ لَا تُفَرَّجُ فِيهَا كُرْبَةٌ

(26)وَ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ يَشْتَدَّ خَوْفُكُمْ مِنَ اللَّهِ وَ أَنْ يَحْسُنَ ظَنُّكُمْ بِهِ فَاجْمَعُوا بَيْنَهُمَا

(27) فَإِنَّ الْعَبْدَ إِنَّمَا يَكُونُ حُسْنُ ظَنِّهِ بِرَبِّهِ عَلَى قَدْرِ خَوْفِهِ مِنْ رَبِّهِ (28)وَ إِنَّ أَحْسَنَ النَّاسِ ظَنّاً بِاللَّهِ أَشَدُّهُمْ خَوْفاً لِلَّهِ

(29)وَ اعْلَمْ يَا مُحَمَّدَ بْنَ أَبِي بَكْرٍ أَنِّي قَدْ وَلَّيْتُكَ أَعْظَمَ أَجْنَادِي فِي نَفْسِي أَهْلَ مِصْرَ

(30)فَأَنْتَ مَحْقُوقٌ أَنْ تُخَالِفَ عَلَى نَفْسِكَ وَ أَنْ تُنَافِحَ عَنْ دِينِكَ

(31)وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ لَكَ إِلَّا سَاعَةٌ مِنَ الدَّهْرِ

(32)وَ لَا تُسْخِطِ اللَّهَ بِرِضَا أَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ

(33)فَإِنَّ فِي اللَّهِ خَلَفاً مِنْ غَيْرِهِ وَ لَيْسَ مِنَ اللَّهِ خَلَفٌ فِي غَيْرِهِ

(34) صَلِّ الصَّلَاةَ لِوَقْتِهَا الْمُؤَقَّتِ لَهَا

(35)وَ لَا تُعَجِّلْ وَقْتَهَا لِفَرَاغٍ وَ لَا تُؤَخِّرْهَا عَنْ وَقْتِهَا لِاشْتِغَالٍ

(36) وَ اعْلَمْ أَنَّ كُلَّ شَيْ‏ءٍ مِنْ عَمَلِكَ تَبَعٌ لِصَلَاتِكَ‏

وَ [مِنْ هَذَا الْعَهْدِ] مِنْهُ‏

(37)فَإِنَّهُ لَا سَوَاءَ إِمَامُ الْهُدَى وَ إِمَامُ الرَّدَى وَ وَلِيُّ النَّبِيِّ وَ عَدُوُّ النَّبِيِّ

(38)وَ لَقَدْ قَالَ لِي رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)إِنِّي لَا أَخَافُ عَلَى أُمَّتِي مُؤْمِناً وَ لَا مُشْرِكاً

(39)أَمَّا الْمُؤْمِنُ فَيَمْنَعُهُ اللَّهُ بِإِيمَانِهِ وَ أَمَّا الْمُشْرِكُ فَيَقْمَعُهُ اللَّهُ بِشِرْكِهِ (40)وَ لَكِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ كُلَّ مُنَافِقِ الْجَنَانِ عَالِمِ اللِّسَانِ

(41)يَقُولُ مَا تَعْرِفُونَ وَ يَفْعَلُ مَا تُنْكِرُونَ‏.

متن فارسی

 از فرمانهای آن حضرت است به محمد پسر ابوبکر موقعی که او را متولی حکومت مصر نمود.

(1)پس بالت را بر آنها بگستران(مهربانی و توضع کن) و پهلویت را به آنها نرم کن(با نرمی و مدارا با آنها رفتار کن).

(2)و با آنها گشاده ویی کن، ودر نگاههای کوتاه و زیر چشمی و نگاههای معمولی میان ایشان مساوات و یکنواختی را رعایت کن(همه را به یک چشم نگاه کن).

(3)تا بزرگان طمع نکنند به این که به خاطر ایشان به زیردستان ستم نکنی، و ضعیفان را در اجرای عدالت نمودن مأیوس نشوند.

(4)همانا خدای متعال از شما بندگان سؤال خواهد کرد درباره عملهای کوچک و بزرگ و ظاهر و پنهان شما.

(5)اگر عذاب کند شما ظالمتر می باشید و اگر عفو کند او کریمتر و بزرگوار است.

(6)و بدانید که پرهیزکاران دنیای زودگذر، و آخرت آینده را برده اند.

(7)و با اهل دنیا در نعمتهای دنیا شریک شدند ولی اهل دنیا در آخرت آنها شریک نشدند.

(8)در دنیا سکونت نمودند با بهترین سکونت، و از نعمتهای دنیا خوردند با بهترین خوردن.

(9)پس از دنیا بهره مند شدند همچنانکه خوشگذرانان بهره مند شدند.

(10)و از دنیا گرفتند آنچه را که جباران سرکش گرفتند.

(11)سپس از دنیا به آخرت منتقل شدند با توشه کامل و رساننده و تجارت سودمند.

(12)در دنیا لذت زهد از دنیا را بردند، و یقین نمودند که فردا در آخرت همسایه خدا هستند.

(13)دعای ایشان در پیشگاه خدا رد نمیشود، و سهم ایشان از لذت ناقص و کم نمیشود.

(14)پس حذر کنید ای بندگان از مرگ و نزدیک شدن آن.

(15)و برای ان ذخیره و تدارکش را آماده کنید.

(16)که مرگ با کار بزرگ و حادثه مهم میآید.

(17)با خیر می آید که هیچ وقت با آن شرنباشد، و یا با شر می آید که هرگز با آن خیر نباشد.

(18)پس چه کسی به بهشت نزدیکتر است از عمل کننده برای آن.

(19)و چه کسی به آتش نزدیکتر است از کسی که برای آتش عمل میکند.

(20)و شما شکارهای مورد تعقیب مرگ می باشید.

(21)اگر در مقابل او بایستید شما را میگیرد، و اگر فرار کنید شما را می یابد.

(22)و آن بر شما ملازم تر است از سایه شما.

(23)مرگ بر پیشانی شما گره خورده است و دنیا از پشت سر شما پیچیده میشود.

(24)و حذر کنید از آتشی که عمق و گودی آن دور، و گرمای آن شدید، و عذاب آن همیشه تازه است.

(25)جهنم خانه ایست که در آن رحمتی نیست، و در انجا دعا و درخواستی شنیده نمی شود، و غم و غصه ای برطرف نمی گردد.

(26)و اگر بتوانید که ترس شما از خدا زیاد باشد، و گمان شما بخدا خوب باشد پس این دو را با هم در خود جمع کنید.

(27)چون بنده گمان نیک او به پروردگارش به اندازه ترسش از پروردگارش می باشد.

(28)و نیک باورترین مردم بخدا کسی است که ترس او از خدا بسیار باشد.

(29)و بدان ای محمّد پسر ابوبکر که من بزرگترین سپاهم را در نظرم که اهل مصر باشد به تو سپردم و ترا والی بر آن کردم.

(30)پس ترا سزاوارتر است که با نفس خود مخالفت کنی و از دین خود دفاع و مواظبت کنی.

(31)و اگرچه نباشد برایت مگر یک ساعت از روزگار.

(32)خدا را با خوشنودی کسی از مخلوقتاش به خشم نیاور.

(33)زیرا که خدا از دیگران عوض وجانشین میشود، ولی دیگران از خدا عوض و جانشین نمیشوند.

(34)نماز را در وقت مقرر آن بجا بیاور.

(35)و آنرا از وقتش زود بجا نیاور به جهت بیکار بودن، و از وقتش به تأخیر نیانداز به جهت مشغول بودن به کار دیگر.

(36)و بدان که هر چیز از عمل و کارهایت تابع نمازت می باشد.

و از این فرمان است.

(37)مطلب این است که مساوی نیست پیشوای هدایت با پیشوای ضلالت، و دوست پیغمبر با دشمن پیغمبر.

(38)و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به من فرمود: من بر امتم از مؤمن- خالص- و مشرک نمی ترسم.

(39)اما مؤمن پس خدا او را به خاطر ایمانش حفظ میکند، و اما مشرک پس خدا او را به خاطر شرکش ریشه کن میکند.

(40)ولی بر شما بیم دارم از هرآنکه دلش منافق و دوسو و زبانش دانا است.

(41)میگوید آنچه را که شما میدانید و می پسندید، و و انجام میدهد آنچه را که شما نمی پسندید.