از نافرمانى خدا در خلوت ها بپرهيزيد، زيرا همان كه گواه است، داورى مى كند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  شخصیت مالک اشتر ( حکمت شماره 443 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

443. و قال (علیه السلام): و قد جاَءه نَعْیُ الأشتَرِ رَحِمه اللّهُ:

  1. مَالِکٌ وَ مَا مَالِکٌ!
  2. وَ اللّهِ لَوْ کَانَ جَبَلاً لَکَانَ فِنْداً،
  3. وَ لَوْ کَانَ حَجَراً لَکَانَ صَلْداً.
  4. لاَیَرْتَقِیهِ الْحَافِرُ.
  5. وَ لا یُوفِی عَلَیْهِ الطَّائِرُ.

قال الرَّضی: والفِندُ: المُنفَرِدُ من الجِبال.


متن فارسی

هنگامى که خبر شهادت مالک اشتر؛ به امام (علیه السلام) رسید، امام (علیه السلام) درباره او چنین فرمود:

  1. مالک، اما چه مالکى!
  2. به خدا سوگند اگر کوه بود یکتا بود .
  3. و اگر سنگ بود سرسخت و محکم بود.
  4. هیچ مرکبى نمى توانست از کوهسار وجودش بالا رود
  5. و هیچ پرنده اى به قله آن راه نمى یافت.

مرحوم سید رضى مى افزاید: «واژه فِند (بر وزن هند) به معناى کوه یکه و تنهاست».

قبلی بعدی