متن عربی

281-  رُوِي أَنَّهُ (عليه السلام)رُفِعَ إِلَيهِ رَجُلَانِ سَرَقَا مِنْ مَالِ اللَّهِ أَحَدُهُمَا عَبْدٌ مِنْ مَالِ اللَّهِ وَ الْآخَرُ مِنْ عُرُوضِ النَّاسِ.

فَقَالَ (عليه السلام): أَمَّا هَذَا فَهُوَ مِنْ مَالِ اللَّهِ وَ لَا حَدَّ عَلَيهِ مَالُ اللَّهِ أَکلَ بَعْضُهُ بَعْضاً ، وَ أَمَّا الْآخَرُ فَعَلَيهِ الْحَدُّ الشَّدِيدُ فَقَطَعَ يدَهُ.

متن فارسی

روايت شده است که به اميرالمومنين عليه السلام گزارش داده شد که دو مرد از مال خدا دزدى کرده اند،  يکى غلامى از مال خدا (يعنى غلامى که به بيت المال تعلق داشت) و ديگرى غلامى که برده يکى از مردم معمولى بود.

 پس از اين گزارش، اميرالمومنين (عليه السلام) گفت: اما اين غلامى که از مال خداست، حد بر وى جارى نمى گردد:  مال خداست که بعضى از آن (يعنى غلام) بعضى ديگر را خورده است  و اما آن ديگرى، بايد حد بر او جارى شود، و دست وى را بريد.