متن عربی

280-  وَ رُوِي أَنَّهُ ذُکرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ فِي أَيامِهِ حَلْي الْکعْبَةِ وَ کثْرَتُهُ فَقَالَ قَوْمٌ لَوْ أَخَذْتَهُ فَجَهَّزْتَ بِهِ جُيوشَ الْمُسْلِمِينَ کانَ أَعْظَمَ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ الْکعْبَةُ بِالْحَلْي فَهَمَّ عُمَرُ بِذَلِک وَ سَأَلَ عَنْهُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (عليه السلام)فَقَالَ (عليه السلام):

إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ أُنْزِلَ عَلَى النَّبِي ( صلى الله عليه وآله ) وَ الْأَمْوَالُ أَرْبَعَةٌ أَمْوَالُ الْمُسْلِمِينَ فَقَسَّمَهَا بَينَ الْوَرَثَةِ فِي الْفَرَائِضِ وَ الْفَي‏ءُ فَقَسَّمَهُ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ وَ الْخُمُسُ فَوَضَعَهُ اللَّهُ حَيثُ وَضَعَهُ وَ الصَّدَقَاتُ فَجَعَلَهَا اللَّهُ حَيثُ جَعَلَهَا وَ کانَ حَلْي الْکعْبَةِ فِيهَا يوْمَئِذٍ فَتَرَکهُ اللَّهُ عَلَى حَالِهِ وَ لَمْ يتْرُکهُ نِسْياناً وَ لَمْ يخْفَ عَلَيهِ مَکاناً فَأَقِرَّهُ حَيثُ أَقَرَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ فَقَالَ لَهُ عُمَرُ لَوْلَاک لَافْتَضَحْنَا وَ تَرَک الْحَلْي بِحَالِهِ.

متن فارسی

روايت شده است که در نزد عمر بن الخطاب در زمان خلافت او، از زيورهاى خانه کعبه و بسيارى شماره آنها، سخن رفت،  گروهى گفتند اگر آنها را بردارى و سپاههاى مسلمانان را با فروش آنها تجهيز کنى و آماده سازى، اجر آن بزرگتر خواهد بود،  کعبه با زيور چه کار دارد؟  پس از اين سخن، عمر اهتمام ورزيد و در نظر گرفت آنها را بفروشد و در اين باره از اميرالمومنين عليه السلام پرسيد،  آن حضرت عليه السلام فرمود: همانا قرآن بر پيامبر صلى الله عليه و آله فرود آمد و اموال (به موجب آن) بر چهار نوع قرار گرفت:  يکى اموال مسلمانان که خداوند آن اموال را (پس از وفات آنان) در ميان وارثانشان، طبق حسابى که مقرر شده بود قسمت کرد،  ديگرى، غنائم و اموالى از کفار و دشمنان دين که در اختيار مسلمانان قرار مى گيرد، خداوند آنها را در ميان کسانى که استحقاق آن را داشتند تقسيم نمود،  سوم خمس که خداوند آن را در همان محلى که معين کرده بود، نهاد،  چهارم زکات و اموالى که توانگران به مستمندان هبه مى کنند و مى بخشند که خداوند، آنها را در همان محلى که مقرر فرموده بود، قرار داد.

 در آن روز (که اموال بر اين چهار نوع قرار گرفت) زيورهاى کعبه در آن وجود داشت و خداوند، آنها را به حال نوع باقى گذاشت  و اين باقى گذاشتن، به علت فراموشى نبود، مکان آنها نيز از او پنهان نبود،  بنابراين، تو هم آنها را در همانجا که خدا و رسولش نهادند، بنه.
 بعد از اين سخنان، عمر به اميرالمومنين (عليه السلام) گفت: اگر تو نبودى، ما رسوا شده بوديم، و زيورها را به حال خود باقى گذاشت.