61 - هشدار به كشته شدن |
71 - درود بر پيامبر |
81 - در صفت دنيا |
|
62 - نكوهش دنيا |
72 - درباره مروان |
82 - خطبه غراء |
|
63 - تشويق به عمل صالح |
73 - هنگام بيعت شورا با عثمان |
83 - درباره عمرو بن عاص |
|
64 - در علم الهى |
74 - پاسخ به اتهامى ناروا |
84 - در توحيد و موعظه |
|
65 - در آداب جنگ |
75 - اندرز |
85 - صفات پرهيزكارى |
|
66 - در معنى انصار |
76 - نكوهش رفتار بنى اميه |
86 - موعظه ياران |
|
67 - شهادت محمد بن ابى بكر |
77 - نيايش |
87 - در بيان هلاكت مردم |
|
68 - سرزنش ياران |
78 - پاسخ اخترشناس |
88 - مردم پيش از بعثت |
|
69 - پس از ضربت خوردن |
79 - نكوهش زنان |
89 - در بيان صفات خداوندى |
|
70 - در نكوهش مردم عراق |
80 - وارستگى و پارسائى |
90 - خطبة الأشباح |
|
61 - به كميل بن زياد |
68 - به سلمان فارسى |
74 - پيمان ميان ربيعه و يمن |
|
62 - به مردم مصر |
69 - به حارث همدانى |
75 - به معاويه |
|
63 - به ابوموسى اشعرى |
70 - به سهل بن حنيف |
76 - به عبدالله بن عباس |
|
64 - به معاويه |
71 - به منذر بن الجارود |
77 - به عبدالله بن عباس |
|
65 - به معاويه |
72 - به عبدالله بن عباس |
78 - به ابوموسى اشعرى |
|
66 - به عبدالله بن عباس |
73 - به معاويه |
79 - به سرداران سپاه |
|
67 - به قثم بن عباس |
|
61 - در باره غفلت |
71 - در نزديكى مرگ |
81 - در بقاى نسل و فرزندان نيكان |
|
62 - در زيان بى كسى |
72 - در شادى و افسردگى بيجا |
82 - در زيان نگفتن نمى دانم |
|
63 - در ترغيب زير بار ناكس نرفتن |
73 - در انديشه پايان كار |
83 - در باره رأى پير خردمند |
|
64 - در باره بخشش |
74 - خبر ضرار ابن ضمره ضبابىّ |
84 - در باره استغفار |
|
65 - پاكدامنى و سپاسگزارى |
75 - در باره قضاء و قدر |
85 - در ترغيب باستغفار |
|
66 - در باره آرزوها |
76 - در باره حكمت |
86 - رسيدن به سعادت |
|
67 - در نكوهش نادان |
77 - حكمت گمشده مؤمن |
87 - در باره روش تبليغ |
|
68 - در نشانه عقل |
78 - در باره هنر |
88 - در نكوهش علم بى عمل |
|
69 - در باره روزگار |
79 - درباره اندرز |
89 - خسته نشدن از علم آموزی |
|
70 - در باره پيشوايان |
80 - تملق |
90 - در باره پناه بردن از فتنه... |
331.وَ قَالَ (علیه السلام) :الْعِلْمُ عِلْمَانِ مَطْبُوعٌ وَ مَسْمُوعٌ وَ لَا يَنْفَعُ الْمَسْمُوعُ إِذَا لَمْ يَكُنِ الْمَطْبُوعُ .
امام علیه السّلام (در باره علم) فرموده است :
1- علم بر دو نوع است: یكى علم مطبوع
ص1246
و علمى كه طبیعىّ و فطرىّ (اثرش در كردار آشكار) باشد و دیگرى علم مسموع و شنیده شده (از راه آموختن و مطالعه) و علم مسموع سود ندهد هر گاه مطبوع نباشد (شخص را بحقائق معارف نرسانده نیك بخت نگرداند).
قبلی بعدی
قم - میدان جانبازان - خیابان شهید فاطمی روبروی کوچه 21 ؛ شماره تماس: 37745111-025
