238 خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام) در باب حكمين و نكوهش مردم شام
مردمى هستند درشتخوى و رذل و سفله. بردگانى فرومايه اند كه هر يك از سويى گرد آورده و از جايى برچيده شده. كسانى كه هنوز بايد دين خود را فرا گيرند و به آداب آن آشنا گردند. تعليم داده شوند و در كارها آزموده گردند. كسى بر آنان سرپرستى يابد و دستشان بگيرد.
نه از مهاجران اند و نه از انصار و نه از آنان كه در مدينه جاى داشته و بر ايمان استوار بودند.
بدانيد كه شاميان كسى را به داورى اختيار كردند كه به آنچه دوست دارند از همه نزديك تر بود و شما كسى را برگزيديد كه به آنچه ناخوش داريد از همه نزديك تر بود. بياد آريد عبد الله بن قيس كه ديروز مى گفت: اين فتنه است، پس زه كمانهاى خود را بگشاييد و شمشيرها را در نيام كنيد،
اگر راست مى گفته، پس در آمدنش به نزد ما، بى آنكه مجبورش كرده باشند، خطا كرده و اگر دروغ مى گفته، تهمت در حق او رواست. اين كه با برگزيدن عبد الله بن عباس، نيتى را كه عمرو بن العاص در دل پرورده است بزداييد. و فرصتها را از دست مدهيد و بلاد دوردست اسلام را حفظ نماييد.
آيا نمى بينيد كه آتش جنگ در آن بلاد شعله ور است و نمى بينيد كه چسان قدرت شما را كه چون صخره اى استوار بود هدف قرار داده اند.
