متن عربی

210.و من كلام له  (علیه السلام):في وصف السالك الطريق إلى اللّه سبحانه‏

(1)قَدْ أَحْيَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ

(2)حَتَّى دَقَّ جَلِيلُهُ وَ لَطُفَ غَلِيظُهُ

(3)وَ بَرَقَ لَهُ لَامِعٌ كَثِيرُ الْبَرْقِ فَأَبَانَ لَهُ الطَّرِيقَ وَ سَلَكَ بِهِ السَّبِيلَ

(4)وَ تَدَافَعَتْهُ الْأَبْوَابُ إِلَى بَابِ السَّلَامَةِ وَ دَارِ الْإِقَامَةِ

(5)وَ ثَبَتَتْ رِجْلَاهُ بِطُمَأْنِينَةِ بَدَنِهِ فِي قَرَارِ الْأَمْنِ وَ الرَّاحَةِ

(6) بِمَا اسْتَعْمَلَ قَلْبَهُ وَ أَرْضَى رَبَّهُ‏.

متن فارسی

از سخنان آن حضرت است درباره مؤمن عارف واقعی.

(1)عقل خودر ا- با علم و تقوی- زنده نموده، و نفس خود را-با ریاضت و ترک شهوات-میرانده است.

(2)تا آنکه اعضاء بزرگ او دقیق و لاغر، و درشت خوئی او لطیف شد.

(3)و برای او برق بسیار نورانی درخشید، پس راهها را برای او روشن نموده، و او را به پیمودن راه هدایت کرد.

(4)و درهای- عبادت و بندگی- او را به در  سلامتی و خانه اقامت راندند.

(5)و پاهایش با اطمینان بدنش در محل و قرارگاه امن و راحتی ثابت شده است.

(6)بخاطر بکار انداختن قلب خود، و راضی نمودن پروردگارش.