اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  به يکی از فرماندهانش ( نامه شماره 4 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

4.و من کتاب له (علیه السلام) إلی بعض أمراء جيشه :
فَإِنْ عَادُوا إِلَی ظِلِّ الطَّاعَةِ فَذَاک الَّذِي نُحِبُّ وَ إِنْ تَوَافَتِ الْأُمُورُ بِالْقَوْمِ إِلَی الشِّقَاقِ وَ الْعِصْيَانِ فَانْهَدْ بِمَنْ أَطَاعَک إِلَی مَنْ عَصَاک وَ اسْتَغْنِ بِمَنِ انْقَادَ مَعَک عَمَّنْ تَقَاعَسَ عَنْک فَإِنَّ الْمُتَکارِهَ مَغِيبُهُ خَيْرٌ مِنْ مَشْهَدِهِ وَ قُعُودُهُ أَغْنَی مِنْ نُهُوضِهِ .
 


متن فارسی

بخشی از نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به يکی از اميران و سرداران سپاه خود: .
پس اگر در سايه و پناه فرمانبری و اطاعت، بازگشتند، اين همان است که ما دوست داريم، و اگر هواهای نفسانی يا امور و عواملی که پی درپی بر آن گروه فرود می آيد، آنها را به سوی جدا شدن از مسلمانان و به نافرمانی می کشاند، پس تو با ياری کسانی که در فرمانت هستند، در برابر نافرمانان بايست و با آنها نبرد کن و با کمک افرادی که مطيع و منقادند و با تو همراهند، خود را از کسانی که در اجرای فرمان تو، سستی می ورزند، بی نياز ساز، که آن کس که از جنگ کراهت دارد و درباره جهاد، بصيرتی ندارد ، غايت بودن او از حضورش بهتر و خودداری وی از رفتن به ميدان جنگ از نهضت و شتاب او، سودمندتر است .

 

قبلی بعدی