متن عربی

13.و من کتاب له (علیه السلام) إلی أميرين من أمراء جيشه :
وَ قَدْ أَمَّرْتُ عَلَيْکمَا وَ عَلَی مَنْ فِي حَيِّزِکمَا مَالِک بْنَ الْحَارِثِ الْأَشْتَرَ فَاسْمَعَا لَهُ وَ أَطِيعَا وَ اجْعَلَاهُ دِرْعاً وَ مِجَنّاً فَإِنَّهُ مِمَّنْ لَا يُخَافُ وَهْنُهُ وَ لَا سَقْطَتُهُ وَ لَا بُطْؤُهُ عَمَّا الْإِسْرَاعُ إِلَيْهِ أَحْزَمُ وَ لَا إِسْرَاعُهُ إِلَی مَا الْبُطْءُ عَنْهُ أَمْثَلُ .

متن فارسی

از جمله نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به دو امير از اميران سپاه خويش:
و به تحقيق، مالک بن حارث اشتر را بر شما و کسانی که در ناحيه شما و در نزد شما هستند، امير گردانيدم بنابراين، سخن او را بشنويد و از وی فرمان ببريد و او را به منزله زره و سپر خود، قرار دهيد، (حامی و مدافع خود بدانيد) که به راستی، او از کسانی نيست که بيم ضعف و سستی يا خطا و لغزشی در او، برود (سستی و لغزشی به او راه نمی يابد) و نيز از کسانی نيست که در موردی که شتاب به احتياط نزديکتر است، کندی کند و در جايی که کندی به احتياط نزديکتر است، شتاب ورزد .