متن عربی

143-  و من خطبة له (عليه السلام) في الاستسقاء و فيه تنبيه العباد وجوب استغاثة رحمة اللّه إذا حبس عنهم رحمة المطر :
أَلَا وَ إِنَّ الْأَرْضَ الَّتِي تُقِلُّكُمْ وَ السَّمَاءَ الَّتِي تُظِلُّكُمْ مُطِيعَتَانِ لِرَبِّكُمْ وَ مَا أَصْبَحَتَا تَجُودَانِ لَكُمْ بِبَرَكَتِهِمَا تَوَجُّعاً لَكُمْ وَ لَا زُلْفَةً إِلَيْكُمْ وَ لَا لِخَيْرٍ تَرْجُوَانِهِ مِنْكُمْ وَ لَكِنْ أُمِرَتَا بِمَنَافِعِكُمْ فَأَطَاعَتَا وَ أُقِيمَتَا عَلَى حُدُودِ مَصَالِحِكُمْ فَقَامَتَا إِنَّ اللَّهَ يَبْتَلِي عِبَادَهُ عِنْدَ الْأَعْمَالِ السَّيِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ وَ حَبْسِ الْبَرَكَاتِ وَ إِغْلَاقِ خَزَائِنِ الْخَيْرَاتِ لِيَتُوبَ تَائِبٌ وَ يُقْلِعَ مُقْلِعٌ وَ يَتَذَكَّرَ مُتَذَكِّرٌ وَ يَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ وَ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ الِاسْتِغْفَارَ سَبَباً لِدُرُورِ الرِّزْقِ وَ رَحْمَةِ الْخَلْقِ فَقَالَ سُبْحَانَهُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَأً اسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ وَ اسْتَقَالَ خَطِيئَتَهُ وَ بَادَرَ مَنِيَّتَهُ اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَيْكَ مِنْ تَحْتِ الْأَسْتَارِ وَ الْأَكْنَانِ وَ بَعْدَ عَجِيجِ الْبَهَائِمِ وَ الْوِلْدَانِ رَاغِبِينَ فِي رَحْمَتِكَ وَ رَاجِينَ فَضْلَ نِعْمَتِكَ وَ خَائِفِينَ مِنْ عَذَابِكَ وَ نِقْمَتِكَ اللَّهُمَّ فَاسْقِنَا غَيْثَكَ وَ لَا تَجْعَلْنَا مِنَ الْقَانِطِينَ وَ لَا تُهْلِكْنَا بِالسِّنِينَ وَ لَا تُؤَاخِذْنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَيْكَ نَشْكُو إِلَيْكَ مَا لَا يَخْفَى عَلَيْكَ حِينَ أَلْجَأَتْنَا الْمَضَايِقُ الْوَعْرَةُ وَ أَجَاءَتْنَا الْمَقَاحِطُ الْمُجْدِبَةُ وَ أَعْيَتْنَا الْمَطَالِبُ الْمُتَعَسِّرَةُ وَ تَلَاحَمَتْ عَلَيْنَا الْفِتَنُ الْمُسْتَصْعِبَةُ اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُكَ أَلَّا تَرُدَّنَا خَائِبِينَ وَ لَا تَقْلِبَنَا وَاجِمِينَ وَ لَا تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا وَ لَا تُقَايِسَنَا بِأَعْمَالِنَا اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَيْنَا غَيْثَكَ وَ بَرَكَتَكَ وَ رِزْقَكَ وَ رَحْمَتَكَ وَ اسْقِنَا سُقْيَا نَاقِعَةً مُرْوِيَةً مُعْشِبَةً تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ وَ تُحْيِي بِهَا مَا قَدْ مَاتَ نَافِعَةَ الْحَيَا كَثِيرَةَ الْمُجْتَنَى تُرْوِي بِهَا الْقِيعَانَ وَ تُسِيلُ الْبُطْنَانَ وَ تَسْتَوْرِقُ الْأَشْجَارَ وَ تُرْخِصُ الْأَسْعَارَ إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ .

متن فارسی

ص   325
توجه داشته باشيد زمينى كه شما را در آغوش گرفته، آسمانى كه بر سر شما سايه افكنده هر دو مطيع خداى شما هستند، اينها نه بخاطر ترس از شما نسبت بشما خدمت مي كنند و نه بخاطر احترام براى شما آسايش شما را فراهم مى نمايند، و نه اميدى دارند كه از شما خيرى ببينند بلكه خدمت اينها بخاطر اينست كه مأمور شده اند بشما نفع برسانند و در حدود مصالح شما، تسليم شما باشند آنها هم اطاعت كرده اند . خداى عزيز بندگان خود را بر اثر كارهاى ناشايسته به نقص سود، محدود شدن بركت و متزلزل شدن گنج هاى زمين آزمايش ميكند تا كسى كه احتمال توبه در وجودش هست توبه كند، متحرك بجوش آيد، پند گيرنده اندرز بگيرد و شرمنده،
ص   326
شرمنده گردد . خداى عزيز استغفار را سبب رسيدن رزق و آسايش مردم قرار داده و در قرآن مجيد فرموده است: «از گناهان خود توبه كنيد، خدا آسمان را بر شما جارى مى سازد، با مال و اولاد بشما كمك ميكند و براى شما باغ ها همراه جوى ها خلق ميكند .»  خداى رحمت كند كسى را كه به استقبال توبه بشتابد، گناه خود را بر طرف گرداند و از مرگ سبقت بگيرد . (خود را از نظر عمل آماده مرگ سازد .) بار خدايا ما از ميان خوابگاه و خانه هاى خود در شرائطى بيرون آمديم كه صداى ناله حيوانات و كودكان مان بلند بود، ما همه آرزوى بخشش تو را داريم، اميدوار به افزايش نعمتت هستيم و از عذاب و غضب مى ترسيم .
 بار خدايا باران رحمتت را ببار و ما را از مأيوسين قرار مده ما را به قحطى هلاك مگردان ما را بكارهاى نادان مان مؤاخذه مفرما خدايا تو ارحم الراحمينى . بار خدايا ما به پيشگاه تو آمده ايم . ما شكايت مطالبى را پيش تو آورده ايم كه از تو مخفى نيست . در شرائطى به پيشگاهت آمده ايم كه سختى هاى طاقت فرسا ما را تحت فشار قرار داده، قحط سالى سختى بما روى آورده و موضوعات سخت ما را بتنگ آورده است و آزمايش هاى سنگينى دست به دست هم داده است . بار خدايا از تو درخواست مى كنيم ما را مأيوس بر مگردان، بغض گلوى ما را نگيرد، پاسخ ما را مكافات گناهان مان قرار مده و ما را با اعمال مان مقايسه مفرما بار خدايا باران رحمت و بركتت را، رزق و لطفت را بر ما پخش گردان . ما را از بارانى كه سيراب مان گرداند و گياهان مان را بروياند و گياهانى را كه خشك شده است سبز گرداند برخوردار گردان . بار خدايا بارانى كه مى دهى ثمر بخش و بهره ى آن براى ميوه ها زياد باشد، فلات را سيراب سازد، دره ها را مشروب گرداند، درختان را برگ دار و قيمت ها را پائين آورد . خدايا تو بر آنچه بخواهى قدرت دارى .