(از امام پرسيدند: اگر دُرِ خانة مردى را به رويش بندند، روزى او از كجا خواهد آمد ؟ فرمود) از آن جايى كه مرگ او مى آيد!.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( مصطفی زمانی)  >  استمداد امام عليه السلام از مردگان ( خطبه شماره 210 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

210-  و من كلام له (عليه السلام) في التظلم و التشكي من قريش :
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَعْدِيكَ عَلَى قُرَيْشٍ وَ مَنْ أَعَانَهُمْ فَإِنَّهُمْ قَدْ قَطَعُوا رَحِمِي وَ أَكْفَئُوا إِنَائِي وَ أَجْمَعُوا عَلَى مُنَازَعَتِي حَقّاً كُنْتُ أَوْلَى بِهِ مِنْ غَيْرِي وَ قَالُوا أَلَا إِنَّ فِي الْحَقِّ أَنْ تَأْخُذَهُ وَ فِي الْحَقِّ أَنْ تُمْنَعَهُ فَاصْبِرْ مَغْمُوماً أَوْ مُتْ مُتَأَسِّفاً فَنَظَرْتُ فَإِذَا لَيْسَ لِي رَافِدٌ وَ لَا ذَابٌّ وَ لَا مُسَاعِدٌ إِلَّا أَهْلَ بَيْتِي فَضَنَنْتُ بِهِمْ عَنِ الْمَنِيَّةِ فَأَغْضَيْتُ عَلَى الْقَذَى وَ جَرِعْتُ رِيقِي عَلَى الشَّجَا وَ صَبَرْتُ مِنْ كَظْمِ الْغَيْظِ عَلَى أَمَرَّ مِنَ الْعَلْقَمِ وَ آلَمَ لِلْقَلْبِ مِنْ وَخْزِ الشِّفَارِ.
 قال الشريف رضي الله عنه : و قد مضى هذا الكلام في أثناء خطبة متقدمة إلا أني ذكرته هاهنا لاختلاف الروايتين .


متن فارسی

بار خدايا از تو كمك مى خواهم كه انتقام مرا از طائفه قريش و كسانى كه به آنها كمك كردند بگيرى . اينان با من همانند بيگانگان با پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلم رفتار كردند . موضع مرا در هم ريختند . براى مبارزه با حق من كه بآن شايسته تر از ديگران بودم متحد گرديدند و گفتند: «توجه داشته باش كه مى خواهى حق خود را بگير مى خواهى نگير بايد با غصه بسازى و يا از حسرت بميرى .» در چنين وضعى بخود فرو رفتم، ديدم نه ياور دارم و نه كمك كار، تنها خانواده ام
ص   525
براى من مانده است آنها را هم براى تحويل مرگ دادن بخل ورزيدم بهمين جهت همانند خار در چشمان، نگاه كردم و همانند غمزدگان غصه گلوگيرم شد و با شدت عصبانيتى كه براى من تلخ تر از هندوانه ابو جهل و براى قلب دردناك تر از بريدن كارد است ساختم .

قبلی بعدی