متن عربی

229- و من کلام له (علیه السلام) کلم به عبد الله بن زمعة و هو من شیعته، و ذلک أنه قدم علیه فی خلافته یطلب منه مالا:
فقال (علیه السلام): ‏إِنَّ هَذَا الْمَالَ لَیسَ لِی وَ لَا لَک وَ إِنَّمَا هُوَ فَی‏ءٌ لِلْمُسْلِمِینَ وَ جَلْبُ أَسْیافِهِمْ فَإِنْ شَرِکتَهُمْ فِی حَرْبِهِمْ کانَ لَک مِثْلُ حَظِّهِمْ وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَیدِیهِمْ لَا تَکونُ لِغَیرِ أَفْوَاهِهِمْ.

متن فارسی

با عبدالله بن زمعه
کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام که با این کلام با عبدالله بن زمعه که از شیعیان آن حضرت بود، سخن گفت.
علت ایراد کلام مزبور این بود که عبدالله در هنگام خلافت امیرالمومنین (علیه السلام) بر آن حضرت وارد شد در حالی که مالی از وی طلب می کرد، امیرالمومنین علیه السلام، در جواب این درخواست، چنین فرمود: 
همانا این مال نه به من تعلق دارد نه به تو، و جز این نیست که آن مال غنیمت و خراج مسلمانان است، و مالی است که شمشیرهای مسلمین آن را به دست آورده است، پس اگر تو در جنگهایی که ایشان کرده اند، شرکت داشته ای، تو هم مانند آنان، سهم و نصیبی داری و اگر چنین نیست ، پس آنچه با دستهای ایشان چیده شده (مقصود به دست آوردن غنائم است) جز برای دهان خودشان، مناسب نیست.